Nowy brutalizm (ang. In-yer-face theatre) – termin określający ekstremalny nurt w dramaturgii, jaki pojawił się w Wielkiej Brytanii w latach 90. XX wieku. Termin został ukuty przez brytyjskiego krytyka teatralnego Aleksa Sierza, który w 2001 r. wydał książkę pod tytułem In-yer-face theatre. Sierz użył tego terminu w celu określenia dramatów pisanych przez młodych, kontrowersyjnych pisarzy, prezentujących treści wulgarne i szokujące publiczność. Młodzi dramaturdzy stosowali środki, mające wywrzeć głęboki wpływ na odbiorców. Według Sierza „wielka trójka” nowego brutalizmu to Sarah Kane, Mark Ravenhill oraz Anthony Neilson.