Back Consonante obstruyente AST Obstruent BAR Consonant obstruent Catalan Obstruent German Obstruent English Bruanto Esperanto Consonante obstruyente Spanish Trabari Basque گرفته Persian Obstruentti Finnish
Obstruent (in. spółgłoska właściwa) – niebędąca sonorantem, wymawiana ze zwarciem lub silnym zbliżeniem narządów mowy, bądź też z taką kombinacją powyższych artykulacji, że wytworzenie szczeliny bezpośrednio po zwarciu zapobiega plozji[1]. Przykładami obstruentów w języku polskim mogą być:
- zwarto-wybuchowe /t/: tata /ˈtata/
- szczelinowa z retrofleksją /ʂ/[a]: szyba /ˈʂɨba/
- zwarto-szczelinowe z retrofleksją /ʈ͡ʂ/: czysta /ˈt͡ʂɨsta/
Z natury obstruent jest niezgłoskotwórczy (nie stanowi ośrodka sylaby), natomiast w niektórych językach może samodzielnie tworzyć morę, np. w języku japońskim pierwsze t w 3-morowym wyrazie „katta”.
- ↑ Ostaszewska i Tambor 2012 ↓, s. 35.
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>BŁĄD PRZYPISÓW