![]() Awers | |
![]() Awers | |
![]() Baretka |
Odznaka honorowa L.O.P.P. – polska odznaka z okresu II Rzeczypospolitej ustanowiona w 1933, w celu nagradzania osób zasłużonych dla Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej[1].
12 września 1933 przewodniczący Komitetu Odznaczeniowego Odznaki Honorowej LOPP generał brygady Stanisław Rouppert zatwierdził regulamin odznaki[1].
Odznaka posiada trzy stopnie[1]. Każdy stopień mógł być nadany tej samej osobie trzykrotnie, w odstępach pomiędzy jednym a drugim odznaczeniem co najmniej dwóch lat[1]. Każde nowe odznaczenie uwidocznione było gwiazdką pięcioramienną (złotą, srebrną lub brązową), w zależności od stopnia odznaczenia, umieszczoną na wstążce, na której noszona była odznaka[2]:
Odznaka zawieszona jest na wstążce morowej, szerokiej na 40 mm, o brzegach białych, paskach zielonych i białych po lewej i prawej stronie i środku żółtym[1][2].
22 grudnia 1933 minister spraw wojskowych Józef Piłsudski rozkazem G.M. 3013 I. zezwolił osobom wojskowym odznaczonym odznaką honorową L.O.P.P. na noszenie tej odznaki jednakże bez wstążki (na zakrętce)[3].
Przewodniczącym Kapituły został prezes Rady Głównej LOPP, Alfons Kühn[4].