Back أكرينة Arabic Okarina Azerbaijani Акарына Byelorussian Окарина Bulgarian Okarina Breton Ocarina Catalan Okarína Czech Ocarina Danish Okarina German Οκαρίνα Greek
| |
| Klasyfikacja naukowa | |
|---|---|
| Klasyfikacja praktyczna |
Instrument dęty wargowy |
Okaryna – ludowy[1] instrument muzyczny z grupy aerofonów wargowych, rodzaj fletu naczyniowego o wrzecionowatym korpusie[2]. Nazwa pochodzi od włoskiego słowa occarina, oznaczającego gąskę[2]. W Stanach Zjednoczonych często nazywa się okarynę ze względu na kształt sweet potato – słodkim ziemniakiem[1].
Okaryny najczęściej wykonuje się z wypalonej gliny albo porcelany[2]. Okaryna posiada otwory boczne (najczęściej 8)[2], które zamykane palcami grającego kształtują wysokość dźwięku[1]. Z boku instrumentu wystaje część przyustna, służąca do zadęcia, zbudowana jak we flecie prostym[2].
Okarynę w znanej dziś postaci skonstruował w drugiej połowie XIX wieku Włoch Giuseppe Donati[2]. Podobne instrumenty były jednak wytwarzane wcześniej w Chinach i Afryce[1]. Szybko zdobyła popularność w Europie jako instrument amatorski[2]. Próby jej udoskonalenia poprzez dodanie systemu klap i suwaków nie powiodły się[2]. Czasami jest wykorzystywana przez kompozytorów współczesnych (m.in. Kazimierz Serocki)[2].
Okaryny są wytwarzane w różnych wielkościach[2].
