Pancerniki typu Connecticut

Pancerniki typu Connecticut

Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Wejście do służby	1903–1905
Zbudowane okręty	6
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	16 000 ton
Długość	138,5 m (454,3 stóp)
Szerokość	23,4 m (76.9 stóp)
Zanurzenie	7,5 m (24.5 stóp)
Prędkość	18 węzłów
Załoga	42 oficerów i 838 podoficerów i marynarzy
Uzbrojenie	4 × 305 mm (12 cali) 8 × 204 mm (8 cali) 12 × 178 mm (7 cali) 20 × 76 mm (3 cale) 12 × trzyfuntowe działa (1,4 kg) 4 wyrzutnie torpedowe x 533 mm (21 cali)
Multimedia w Wikimedia Commons

Pancerniki typu Connecticut – ostatnia seria przeddrednotów służących w US Navy. W momencie wejścia do służby należały do najlepszych pancerników na świecie. Charakteryzowały się ciężką salwą burtową (cztery 305 mm, cztery 204 mm, sześć 178 mm, dziesięć 76 mm i sześć 3 funtowych dział), miały znakomite własności morskie i wysoką (jak na swoje czasy) prędkość maksymalną równą 19 węzłom. Okręty tego typu miały także kilka wad. W teorii mieszana artyleria średniego kalibru miała posiadać następujące zalety: działa 7 calowe strzelały pociskami znacznie cięższymi niż 6 calowe i wystrzeliwały je znacznie szybciej niż działa 8 calowe. W czasie służby okazało się, że fontanny wody powstające po wybuchach pocisków 8 i 7 calowych mieszały się ze sobą co powodowało, że trzeba i tak było ograniczać szybkostrzelność dział 7 calowych. Ujednolicenie kalibru średnich dział (wszystkie 8 calowe albo wszystkie 7 calowe) byłoby o wiele bardziej użyteczne.

Okręty były już w chwili wejścia do służby przestarzałe, ponieważ kilka miesięcy przed ich przyjęciem do US Navy w Royal Navy rozpoczął służbę HMS "Dreadnought" czyniąc wszystkie przeddrednoty przestarzałymi. Pomimo tego pancerniki typu Connecticut pełniły godną służbę w amerykańskiej marynarce wojennej. Cztery z pięciu (wyjątkiem był "New Hampshire") uczestniczyło w rejsie Wielkiej Białej Floty, a dwa z nich ("Connecticut" i "Minnesota") służyły jako okręty flagowe dywizjonu w czasie tego rejsu.

Po tym rejsie okręty zostały pozbawione efektownego malowania, ich mostki zostały zmniejszone, aby zredukować ich profil. Kadłuby przemalowano z atrakcyjnego dla obserwatora (ale wojskowo bezużytecznego) schematu biało-płowożółtego na nudny, ale funkcjonalny kolor szary. Pomimo tego, że były przestarzałe w porównaniu do nowoczesnych drednotów służyły we flocie zanim nowoczesne pancerniki stały się bardziej powszechne. W czasie I wojny światowej służyły jako okręty szkolne. Zostały wycofane ze służby w wyniku ustaleń traktatu waszyngtońskiego.