![]() | |
Kraj budowy | |
---|---|
Użytkownicy | |
Stocznia | |
Wejście do służby |
1941 |
Wycofanie |
1947 |
Planowane okręty |
sześć |
Zbudowane okręty |
dwa |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 35 000 ton |
Długość |
całkowita: 222,12 metra |
Szerokość |
33 metry |
Zanurzenie |
10,97 metra |
Napęd | |
Prędkość |
27,5 węzła |
Zasięg |
17 450 Mm / 15 węzłów |
Załoga |
1880 |
Uzbrojenie |
1941: |
Opancerzenie |
Pancerniki typu North Carolina – dwa amerykańskie szybkie pancerniki o wyporności standardowej 35 000 ton. Zaplanowane początkowo dla artylerii głównej kalibru 356 mm, zostały ostatecznie zbudowane z 9 działami 406 mm L/45. Obie jednostki, USS „North Carolina” (BB-55) i USS „Washington” (BB-56), zostały zwodowane w 1940 roku i przyjęte do służby w roku następnym.
Były pierwszymi amerykańskimi okrętami tej klasy niezaprojektowanymi przed I wojną światową, a zarazem pierwszymi zbudowanymi po wygaśnięciu określonej traktatem waszyngtońskim z 1922 roku pauzie w budowie okrętów tej klasy. Podlegały jednak traktatowemu ograniczeniu wyporności do 35 000 ton. Jako takie, uważane były za pierwsze nowoczesne okręty liniowe amerykańskiej marynarki podczas II wojny światowej.
W pierwszej połowie 1942 roku „Washington” uczestniczył w konwojach arktycznych do Murmańska, w drugiej zaś połowie tego roku, obydwa okręty wzięły udział w kampanii na Wyspach Salomona. W sierpniu 1942 roku „North Carolina” wniosła znaczący wkład w obronę lotniskowca USS „Enterprise” (CV-6) podczas bitwy koło wschodnich Wysp Salomona, w listopadzie zaś „Washington” rozstrzygnął bitwę pancerników pod Guadalcanalem zatapiając japoński pancernik „Kirishima”. „North Carolina” i „Washington” wzięły następnie udział w walkach o Wyspy Gilberta, o Wyspy Marshalla i na Marianach. Uczestniczyły także w bitwie na Morzu Filipińskim, w inwazji na Okinawę oraz w walkach o Iwo Jimę.
Po wojnie zostały wycofane ze służby, przy czym „North Carolina” do czasów współczesnych pełni rolę okrętu-muzeum.