Pancerniki typu Virginia

Pancerniki typu Virginia

USS "Virginia"
Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Wejście do służby	1906–1907
Zbudowane okręty	5
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	14 980 ton
Długość	134,5 metra
Szerokość	23,4 metra
Napęd	parowy, 1 wał napędowy, 12 kotłów, 19 000 koni mechanicznych
Prędkość	19 węzłów
Załoga	40 oficerów i 772 marynarzy
Uzbrojenie	patrz w tekście
Multimedia w Wikimedia Commons

Pancerniki typu Virginia – seria pięciu amerykańskich pancerników generacji przeddrednotów, wcielonych do służby w latach 1906–1907. Zostały zaprojektowane jako pierwsze prawdziwie pełnomorskie pancerniki amerykańskie. Okręty brały udział w podróży dookoła świata, która została nazwana rejsem Wielkiej Białej Floty. Drugi i ostatni raz US Navy eksperymentowała z użyciem wież dział artylerii pomocniczej o kalibrze 203 mm ustawionych na wieżach dział artylerii głównej kalibru 305 mm (połowa artylerii średniej została tak umieszczona – druga połowa została umieszczona w zwykłych wieżach). Tak jak poprzedni eksperyment (zastosowany w pancernikach typu Kearsarge) i tym razem zakładane efekty nie zostały osiągnięte i te działa okazały się niezbyt użyteczne.

Okręty w czasie I wojny światowej były już przestarzałe i były używane w większości jako okręty szkolne (po wprowadzeniu generacji drednotów ich możliwości bojowe znacznie spadły w porównaniu do nowych okrętów).

W 1923 roku pojawiła się propozycja pozyskania przez Polskę pancerników. Na mocy Traktatu Waszyngtońskiego, Amerykanie musieli pozbyć się m.in. 13 pancerników, głównie starszych typów. Amerykański senator ze stanu Maryland, Joseph Irwin France stworzył projekt ustawy, na mocy której Amerykanie przekazaliby Polsce wszystkie pięć okrętów. Okręty miały być przekazane za darmo, natomiast polskie władze miały pokryć koszty ich podróży do Europy. Projekt nie doszedł do skutku zapewne z powodu sporych kosztów transportu i później eksploatacyjnych^[1].