Pancerniki typu Iowa

Pancerniki typu Iowa

Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Stocznia	New York Navy Yard Philadelphia Naval Shipyard Norfolk Navy Yard
Wejście do służby	22 lutego 1943 (USS „Iowa”)
Planowane okręty	6
Zbudowane okręty	4
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	(w tonach metrycznych) standardowa: 49 202 t normalna: 56 314 t bojowa: 59 071[1]
Długość	270,43 m
Szerokość	33,01 m
Zanurzenie	11,5 m
Napęd	8 kotłów + 4 turbiny parowe o łącznej mocy (maksymalnej) 254 000 kW, 4 śruby, 2 stery
Prędkość	nominalna: 32-33 węzły maksymalna: 35 węzłów maksymalna, przy przeciążeniu siłowni
Zasięg	9600 mil morskich(17 779 km) przy prędkości 25 węzłów 16 000 mil (29 632 km) przy 17 węzłach
Załoga	2788 oficerów i marynarzy (II wojna światowa) 1653 oficerów i marynarzy (lata 80. XX w.)[1]
Uzbrojenie	patrz rozdział Uzbrojenie
Wyposażenie lotnicze	II wojna światowa: 3 × OS2U Kingfisher/SC Seahawk Korea/Wietnam: 3 × śmigłowiec zimna wojna/wojna w Zatoce: 8 × UAV RQ-2 Pioneer
Multimedia w Wikimedia Commons

Pancerniki typu Iowa – sześć pancerników zamówionych przez US Navy w 1939 i 1940 roku do prowadzenia operacji połączonych w ramach tzw. szybkich zespołów floty (Task Force). Cztery z zamówionych (zamówienie na Iowa i New Jersey miało miejsce w lipcu 1939, w czerwcu 1940 zamówiono Missouri i Wisconsin, w lipcu 1940 dwa ostatnie) jednostek ukończono (?) w pierwszym półroczu 1940 roku, a pozostałe dwa zwodowano (Kentucky BB-66 został zwodowany 20 stycznia 1950, Illinois BB-65 nigdy nie został zwodowany), jednak przed zakończeniem ich budowy zrezygnowano z dalszych prac i ostatecznie przeznaczono na złom. Pancerniki typu Iowa były ostatnimi pancernikami zbudowanymi dla Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych^[a].

Zbudowane bez narzuconych ograniczeń kosztowych i ograniczeń będących następstwem obowiązujących wcześniej traktatów międzynarodowych, jak traktat waszyngtoński, pancerniki typu Iowa były prawdopodobnie najbardziej zaawansowanymi rozwojowo okrętami liniowymi^[2]. Jeszcze zanim wprowadzono je do służby, te potężne jednostki były postrzegane jako najważniejsze po lotniskowcach okręty wojenne.

Pancerniki typu Iowa brały udział we wszystkich wojnach prowadzonych przez Stany Zjednoczone w drugiej połowie XX wieku. Podczas II wojny światowej ochraniały lotniskowce i ostrzeliwały japońskie pozycje, a po zakończeniu działań wojennych trafiły do rezerw floty. Podczas wojny koreańskiej przywrócono je do służby w celu zapewnienia wsparcia artyleryjskiego dla sił ONZ walczących z armią Korei Północnej. W 1968 pancernik „New Jersey” został przywrócony do służby i wprowadzony do działań w ramach wojny wietnamskiej ostrzeliwując cele komunistycznych wojsk wietnamskich w Wietnamskiej Strefie Zdemilitaryzowanej. Podczas zimnej wojny wszystkie cztery pancerniki przywrócono do służby jako część 600-okrętowej floty amerykańskiej. W 1991 roku podczas I wojny w Zatoce Perskiej pancerniki „Missouri” i „Wisconsin” ostrzeliwały cele w Iraku za pomocą pocisków rakietowych i artylerii głównej kalibru 406 mm. Pod koniec lat 90. wszystkie cztery jednostki zostały wycofane ze służby i przeniesione do rezerwy. W 2006 oficjalnie wykreślone z Rejestru Okrętów Marynarki Wojennej (ang. Naval Vessel Register).