Pancerniki typu Lion

Pancerniki typu Lion

Kraj budowy	Wielka Brytania
Użytkownicy	Royal Navy
Stocznia	Vickers-Armstrong, Cammell Laird(inne języki), John Brown & Company, Fairfield
Planowane okręty	4
Zbudowane okręty	0
Okręty w służbie	0
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 40 500 ton pełna: 46 300 ton
Długość	239,3 m
Szerokość	31,7 m
Zanurzenie	9,1m
Napęd	maszyny: 8 kotłów, turbiny parowe, 4 śruby moc: 130 000 hp
Prędkość	30 węzłów
Załoga	1600
Uzbrojenie	główne: 9 dział kalibru 16 cali/45 kalibrów (406 mm) (3xIII) pomocnicze: 16 dział kalibru 5,25 cala/50 kalibrów (133 mm) (8xII) przeciwlotnicze: 48 dział 2 funtowych "pom-pom"ów (40 mm) (6xVIII)
Opancerzenie	burty: 140-381 mm barbety: 305-381 mm wieże artyleryjskie: 381 mm
Wyposażenie lotnicze	3 x Supermarine Walrus

Pancerniki typu Lion – projekt pancerników będących rozwinięciem brytyjskiego typu King George V. W zamierzeniach miały one zastąpić przestarzałe okręty typu Revenge zbudowane w czasach I wojny światowej. Stary typ był budowany, gdy ekonomicznie państwo było słabsze, co wpłynęło na projekt – pancerniki były wolne, osiągały tylko 21 węzłów, i nie mogły być już efektywnie ulepszane.

Według projektu okręty typu Lion miały mieć wyporność standardową 40 000 ton i mieć na uzbrojeniu dziewięć dział kal. 406 mm w trzech trójdziałowych wieżach, które miały być podobne do dział zamontowanych na pancernikach typu Nelson z 1925 roku (ale zarówno działa jak i wieże miały być nowszych projektów. Nietypowy wybór dział 14 calowych i mieszanych wież podwójnych i poczwórnych dla pancerników typu King George V był spowodowany koniecznością zgodności z traktatem londyńskim i redukcji odporności pancerza. Uzbrojenie pomocnicze byłoby takie same jak w okrętach KGV, szesnaście dział kalibru 133 mm. Pancerniki typu Lion byłyby brytyjskim ekwiwalentem amerykańskich pancerników typu Iowa, gdyż oba typy były projektowane bez restrykcji traktatu londyńskiego (traktat sprawił, że typ King George V był odpowiednikiem amerykańskiego typu North Carolina).

Drugi traktat londyński teoretycznie ograniczał budowę dużych okrętów przez USA, Francję i Wielką Brytanię do jednostek o wyporności maksymalnej 35 000 ton i uzbrojeniu składającym się z dział 14 calowych, ale „klauzula eskalacji” pozwalała ominąć te limity, aby dorównać innym marynarkom, jeżeli to one przekroczyły te limity – a tak się stało.