Pancerniki typu Queen Elizabeth

Pancerniki typu Queen Elizabeth

HMS „Barham”, „Malaya” i „Argus” podczas manewrów floty brytyjskiej w pobliżu Balearów w późnych latach 20.
Kraj budowy	Wielka Brytania
Użytkownicy	Royal Navy
Zbudowane okręty	5
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 27 500 ton pełna: 33 000 ton
Długość	197 m
Szerokość	27,6 m
Zanurzenie	9,2 m
Napęd	turbiny parowe, 24 kotły, 4 wały o mocy łącznej 75 000 koni parowych zapas ropy: 3400 ton
Prędkość	25 węzłów
Zasięg	5000 mil morskich przy prędkości 12 węzłów
Załoga	950–1300 oficerów i marynarzy
Uzbrojenie	8 dział kalibru 381 mm (układ 4xII) 12 pojedynczych dział Mk XII(inne języki) kalibru 152 mm 2 pojedyncze działa przeciwlotnicze kalibru 76 mm 3 pojedyncze działa salutacyjne kalibru 47 mm (3-funtowe) 4 wyrzutnie torped kalibru 533 mm
Multimedia w Wikimedia Commons

Pancerniki typu Queen Elizabeth – seria pięciu okrętów Royal Navy, generacji drednotów, określanych też jako superdrednoty. Prototypowy okręt otrzymał imię królowej Elżbiety I. W porównaniu do swoich poprzedników typu Iron Duke miały większą siłę ognia, grubszy pancerz i wyższą prędkość. Także w porównaniu z okrętami niemieckimi (typem König) były lepszymi okrętami. Jedynie typ Bayern miał porównywalne parametry, jednak ze względu na kotły opalane węglem, a nie ropą, były o 2 węzły wolniejsze. Pancerniki typu Queen Elizabeth są uważane także za pierwsze okręty określane jako szybkie pancerniki. Okręty te jako pierwsze pancerniki na świecie były uzbrojone w działa kalibru 381 mm (15 cali) o długości luf 42 kalibry. Pancerniki typu Queen Elizabeth czasami są opisywane jako konstrukcja dorównująca przełomowością HMS „Dreadnought”, ponieważ rozwiązania użyte przy ich budowie zostały użyte podczas projektowania kolejnych typów pancerników.