Kara worka, reprodukcja XVI-wiecznego miedziorytu. Ilustracja z Monographien zur deutschen Kulturgeschichte, herausgegeben von Georg Steinhausen
Poena cullei (łac. „kara worka”) – forma wykonania kary śmierci, praktykowana między innymi w starożytnym Rzymie, nakładana głównie za ojcobójstwo[1]. Polegała na zaszyciu skazanego żywcem w skórzanym worku i wrzuceniu do morza lub rzeki[2]. Inną nazwą używaną na określenie tej formy egzekucji była poena parricidii[2]. Stosowano ją wobec ludzi, którzy popełnili przestępstwo zwane parricidium, najczęściej rozumiane jako ojcobójstwo lub matkobójstwo, ale mogące niekiedy oznaczać też np. zdradę[2][3]. Skazanego zazwyczaj zaszywano w worku wraz z żywymi zwierzętami[4][2].
↑W. Wołodkiewicz, Prawo rzymskie – słownik encyklopedyczny, Warszawa 1986.