Polis (stgr. [1] πόλις [pólis], l.mn. πόλεις [póleis] – pierwotnie „miejsce warowne”) – forma państwa w starożytnej Grecji.
Słowo to zwykle tłumaczone jako miasto-państwo, nie oddaje jednak zjawiska dość precyzyjnie[1][2][3][4], gdyż sugeruje istnienie państwowego aparatu władzy oraz wskazuje na niewielki zajmowany obszar (miasto) jako cechę charakterystyczną[2]. Natomiast istotą polis (w formie dojrzałej występującej w epoce klasycznej) jest sposób sprawowania władzy – to niezależna wspólnota obywateli, którzy rządzą się sami, nie tworząc oderwanych od społeczeństwa struktur państwowych (brak jest reprezentacji politycznej)[2]. Wspólnota ta zamieszkiwała określony obszar (zwykle składający się z ośrodka miejskiego i okolicznych terenów wiejskich)[1] – podobnie jak gród, połączona była językiem, pielęgnowanymi kultami religijnymi i wyznawanymi wartościami moralnymi[3].