Polski Fiat 125p

Polski Fiat 125p
FSO 125p

Polski Fiat 125p MR'80 zarejestrowany na tablicach pojazdu zabytkowego
Inne nazwy	FSO 1300/1500 FSO Polda FSO Montana FSO Arizona FSO Classic FSO Linda Nasr 125 Zastava 125pz duży Fiat (kolokwialnie)
Producent	FSO Nasr Zastava CCA (Kolumbia)
Zaprezentowany	1967
Okres produkcji	28 listopada 1967 – 29 czerwca 1991
Miejsce produkcji	Warszawa montaż: Kair Kragujevac Bogota Dżakarta Bangkok
Poprzednik	FSO Warszawa 223/224
Następca	FSO Polonez MR'78
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	4–drzwiowy sedan 5–drzwiowe kombi 2–drzwiowy pick-up
Silniki	podstawowe: OHV 1300, 1500 pozostałe: DOHC 1600, 1800
Skrzynia biegów	4–biegowa ręczna 5–biegowa ręczna
Napęd	tylny
Długość	4226 mm (sedan) – starsza wersja z kłami 4232 mm 4234 mm (kombi)
Szerokość	1630 mm
Wysokość	1440 mm
Rozstaw osi	2506 mm
Masa własna	od 970 kg
Zbiornik paliwa	45 l
Liczba miejsc	5 2 (pick-up)
Bagażnik	360 l (sedan) 1100 / 1550 l (kombi)
Ładowność	400 kg 450 kg (kombi) 550 kg + 2 osoby (pick-up)[1]
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Fiat 125
Pokrewne	Fiat 1300/1500 Fiat 124
Konkurencja	Dacia 1300/1310 Łada 2103/2107 Opel Ascona Škoda 120 Wartburg 353/1.3 Moskwicz 408/412/2140
Multimedia w Wikimedia Commons

Polski Fiat 125p – samochód osobowy klasy średniej, produkowany w Polsce w warszawskiej Fabryce Samochodów Osobowych od 1967 do 1991 roku, na podstawie licencji włoskiej firmy FIAT. Po wygaśnięciu licencji w 1983 roku nazwę zmieniono na FSO 125p. Spotykane są też oznaczenia FSO 1300/1500. Potocznie nazywany Dużym Fiatem.

Samochód został wprowadzony jako następca dla Warszawy 223/224. Konstrukcyjnie był połączeniem włoskich modeli: Fiat 125 i starszego 1300/1500. Produkcję rozpoczęto 28 listopada 1967^[2]. Napęd stanowiły benzynowe silniki R4 OHV o pojemności 1,3 i 1,5 litra, w późniejszym czasie dodatkowo przejęto gamę jednostek napędowych z Poloneza. Powstały także krótkie serie z silnikami wysokoprężnymi i benzynowymi DOHC. Moment obrotowy przenoszony był przez: suche jednotarczowe sprzęgło, 4-biegową ręczna (od 1985 5-biegową) skrzynię biegów, dwuczęściowy wał napędowy i tylny most na koła tylne. Samochód dostępny był początkowo jako 4-drzwiowy sedan, w 1972 roku do oferty dołączyła wersja kombi, trzy lata później pick-up. Przez cały okres polskiej produkcji przeprowadzane były liczne modernizacje modelu, najbardziej widoczna z nich przygotowana została dla rocznika 1975, zmieniono wówczas znacznie wygląd nadwozia i kabiny pasażerskiej. W roku 1978 pojawił się jego następca – Polonez, oba modele produkowane były jednak równocześnie aż do zakończenia produkcji modelu 125p 29 czerwca 1991 roku. Łącznie powstało 1 445 699 egzemplarzy modelu, z czego 586 376 sztuk trafiło na eksport^[3]. Logotyp opracował ok. 1975 Roman Duszek^[4].