Pomiar długości (od góry) standardowej, ogonowej i całkowitej, na przykładzie tarpona
Pomiary ryb – metody pomiarów ciała ryb służące dokładniejszemu scharakteryzowaniu jego wielkości i kształtu[1]. Stosowane są w wielu obszarach ichtiologii, m.in. w taksonomii, przy badaniu tempa wzrostu, zmian proporcji ciała podczas ontogenezy, przy badaniu kondycji, płodności, ustalaniu wymiarów ochronnych i rozmiarów oczek narzędzi połowowych[1]. Dokładne pomiary morfometryczne osobników złapanych ryb pomagają prawidłowo sklasyfikować złapany okaz i mogą dostarczyć informacji na temat danej populacji ryb.
Najczęściej wykonywane są pomiary długości ciała, którą wyraża się na 3 sposoby[1]:
długość całkowita (TL od ang.total length; łac.longitudo totalis) – odległość mierzona od przedniego końca ciała (pyska ryby) do końca najdłuższego promienia płetwy ogonowej, zazwyczaj mierzonego po zgięciu promieni do linii środkowej. Pomiar zdejmuje się wzdłuż linii prostej, nie wzdłuż krzywizny ciała ryby[2],
długość ogonowa (łac.longitudo caudalis) – odległość mierzona od przedniego końca ciała do końca środkowego promienia płetwy ogonowej,
długość standardowa, długość ciała (SL od ang.standard length; łac.longitudo corporis) – odległość mierzona od przedniego końca ciała ryby do tylnej krawędzi ostatniego kręgu lub tylnej krawędzi środkowotylnej części urostylu[3],
Przykłady innych pomiarów cech morfologicznych – merystycznych (policzalnych) i biometrycznych: