Lotnisko Phuket z powietrza | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Typ |
cywilne | ||
Właściciel |
Airports of Thailand Public Co Ltd | ||
Data otwarcia |
1988 | ||
Kod IATA |
HKT | ||
Kod ICAO |
VTSP | ||
Wysokość |
25 m n.p.m. | ||
Statystyki ruchu (2017) | |||
Liczba pasażerów |
18 855 637 | ||
Cargo |
53,199 t | ||
Liczba operacji |
106 093 | ||
Drogi startowe | |||
| |||
Położenie na mapie Tajlandii | |||
8°06′48″N 98°19′01″E/8,113333 98,316944 | |||
Strona internetowa |
Port lotniczy Phuket (ang.: Phuket International Airport, taj.: ท่าอากาศยานนานาชาติภูเก็ต, kod IATA: HKT, kod ICAO: VTSP) – trzeci co do wielkości port lotniczy Tajlandii, położony 32 km od centrum miasta Phuket, na północy wyspy Phuket, kurortu na wybrzeżu Oceanu Indyjskiego.
Według danych za 2023 rok, port obsłużył w ciągu roku ponad 13,9 mln pasażerów i przewiózł 32 tys. ton ładunków, wykonując 87 tys. operacji lotniczych[1] na jednej asfaltobetonowej 3000-metrowej drodze startowej o szerokości 45 metrów. Port obsługuje wiele linii lotniczych połączeniami do miast Tajlandii, Azji, Europy i obu wybrzeży oceanicznych Australii.
Najpopularniejsze są trasy krajowe, łączące Phuket z dwoma lotniskami w Bangkoku – Suvarnabhumi i Don Mueang. Z tras międzynarodowych największą popularnością cieszą się trasy do Singapuru, Kuala Lumpur i Szanghaju (dane za 2019 rok)[2].
Lotnisko posiada dwa terminale, które aktywnie obsługują ruch pasażerski. Terminal 1 dedykowany jest lotom krajowym, zaś większy Terminal 2 obsługuje wszystkie połączenia międzynarodowe. Terminale są położone w dwóch oddzielnych budynkach, oddalonych od siebie o około 500 metrów. Przemieszczać między nimi można się pieszo lub darmowym busem lotniskowym[3].