Powstanie skidelskie

Powstanie skidelskie

II wojna światowa, kampania wrześniowa
Czas	18–20 września 1939
Miejsce	Skidel
Terytorium	II Rzeczpospolita
Przyczyna	prowokacja komunistyczna
Wynik	stłumienie powstania, zajęcie Skidla przez Armię Czerwoną
Strony konfliktu
białoruscy i żydowscy mieszkańcy Skidla  Polska Wojsko Polskie Policja Państwowa
Siły
n/n 100 żołnierzy i policjantów
Straty
wg źródeł radzieckich: 18–31 zabitych n/n
Położenie na mapie Polski w 1939 miejsce bitwy
53°35′10″N 24°15′07″E/53,586111 24,251944

Powstanie skidelskie – antypolskie powstanie ludności miejscowej, głównie Żydów i Białorusinów, wzniecone w Skidlu w województwie białostockim przez komunistów z rozwiązanej w 1938 roku Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi. Rozpoczęło się 18 września 1939 roku, dzień po agresji ZSRR na Polskę. Powstańcy opanowali miasteczko i ustanowili władzę radziecką. Źródła polskie wspominają o zamordowaniu kilkunastu żołnierzy i cywilów. 19 września z Grodna do Skidla przybyła ekspedycja karna złożona ze 100 żołnierzy Wojska Polskiego i policjantów, którzy opanowali miasteczko przy wsparciu miejscowych Polaków. Nastąpiły aresztowania i rozstrzeliwania powstańców oraz ich sympatyków – według źródeł radzieckich po zdobyciu Skidla zabito 18–31 osób i spalono 19 domów. Po uspokojeniu sytuacji ekspedycja karna wycofała się do Grodna. 20 września do Skidla wkroczyła Armia Czerwona.