zimna wojna | |||
Uzbrojeni żołnierze pilnujący grupy chińskich mieszkańców wioski w czasie kąpieli w rzece, aby uniemożliwić im współpracę z partyzantką komunistyczną i chronić ten obszar przed indonezyjskimi infiltratorami, 1965. | |||
Czas |
grudzień 1962 – 3 listopada 1990 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna |
dążenia narodowowyzwoleńcze, rezultaty II powstania malajskiego, rządy kolonialne, powstanie w Brunei | ||
Wynik |
zwycięstwo sił rządowych, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
|
Powstanie w Sarawaku – konflikt zbrojny toczący się w latach 1962–1990 między siłami bezpieczeństwa Malezji a partyzantami z grup Ludowych Sił Partyzantów Sarawaku i Ludowej Armii Północnego Kalimantanu.
Podobnie jak wcześniejsze powstanie malajskie (1948–1960), powstańcy byli głównie Chińczykami przeciwnymi kolonialnym rządom Wielkiej Brytanii, a następnie przyłączeniu Sarawaku do nowo utworzonej Federacji Malezji[1]. Rebelia została wywołana wybuchem powstania w Brunei, sprowokowanego przez lewicową Partię Ludową przeciwną uczestnictwu Brunei w Federacji Malezji[2]. Do 1965 roku partyzanci byli wspierany przez rząd Sukarno z Indonezji, który prowadził politykę konfrontacji indonezyjsko-malezyjskiej. Jednak po zakończeniu konfrontacji, indonezyjskie siły zbrojne rozpoczęły współpracę z rządem Malezji przeciwko dotychczasowym sprzymierzeńcom z ruchu rebelianckiego[2]. Rebelia zakończyła się podpisaniem porozumienia pokojowego w dniu 17 października 1990 roku[3][1].