Prawo Zipfa

Rozkład Zipfa
Funkcja rozkładu prawdopodobieństwa
Ilustracja
Obydwie skale logarytmiczne. Oś pozioma to indeks k . Funkcja jest zdefiniowana tylko dla całkowitych wartości k. Łączące linie nie oznaczają tu ciągłości.
Dystrybuanta
Ilustracja
Dystrybuanta dla N=10
Parametry

(liczba rzeczywista)

Nośnik

Funkcja rozkładu prawdopodobieństwa

Dystrybuanta

Wartość oczekiwana (średnia)

Moda

Entropia

Funkcja tworząca momenty

Funkcja charakterystyczna

Odkrywca

George Kingsley Zipf (1935, 1949)

Prawo Zipfaprawo empiryczne głoszące, że wiele rodzajów danych tworzonych przez ludzi lub odnoszących się do ich zachowań cechuje charakterystyczny rozkład wartości, w którym dystrybucja częstotliwości występowania poszczególnych wartości jest odwrotnie proporcjonalna do ich rangi statystycznej[1].

Pod koniec XIX wieku francuski stenograf i leksykograf Jean-Baptiste Estoup, badając zasady stenografii, ustalił podstawowe zasady statystyczne dotyczące tekstu. Twierdzenia francuskiego badacza zweryfikował i uściślił amerykański lingwista George Kingsley Zipf[2].

  1. Dawid Powers, Applications and explanations of Zipf’s law, aclweb.org, 1988 [dostęp 2021-05-30].
  2. Ziomek 1990 ↓, s. 145.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne