Problemy milenijne (ang. Millennium Prize Problems) – zestaw siedmiu zagadnień matematycznych ogłoszonych przez Instytut Matematyczny Claya 24 maja 2000 roku. Za rozwiązanie każdego z nich Instytut oferuje milion dolarów nagrody. Do dziś rozwiązano tylko jeden problem: hipoteza Poincarégo została potwierdzona w 2006 roku przez rosyjskiego matematyka Grigorija Perelmana, który odmówił przyjęcia tej i innych nagród[1].
Nr | Data powstania | Opis | Stan |
---|---|---|---|
1 | 1971[2] | P vs NP: czy dowolny problem obliczeniowy, który jest rozwiązywalny na niedeterministycznej maszynie Turinga w czasie wielomianowym (NP) jest rozwiązywalny na standardowej maszynie Turinga w czasie wielomianowym (P)? | Nierozwiązany. Wielokrotnie przedstawiano próby jej udowodnienia, jak i obalenia, a także wykazania niedowodliwości[3]. |
2 | 1950 | Hipoteza Hodge’a: czy na algebraicznych rozmaitościach rzutowych każdy cykl Hodge'a jest wymierną liniową kombinacją cykli algebraicznych? Hipoteza dotyczy algebraiczności wybranych klas kohomologii de Rhama. | Rozwiązany dla niektórych wersji. |
3 | 1904[4] | Hipoteza Poincarégo: dowolna trójwymiarowa zwarta i jednospójna rozmaitość topologiczna bez brzegu jest homeomorficzna ze sferą trójwymiarową. | Ostatecznie potwierdzona w 2003 roku przez Grigorija Perelmana[5]. Jego prace zweryfikowano w 2006 roku[6]. |
4 | 1859[7] | Hipoteza Riemanna: część rzeczywista każdego nietrywialnego zera funkcji dzeta jest równa . | Nierozwiązany. Przedstawiono wiele argumentów za jej poprawnością. |
5 | 1954[8] | Teoria Yanga-Millsa i przerwa masowa: Dla dowolnej prostej i zwartej grupy cechowania istnieje teoria Yanga-Millsa i posiada przerwę masową: . | Nierozwiązany. |
6 | 1822[9] | Równania Naviera-Stokesa: udowodnienie istnienia gładkich rozwiązań tych równań dla bardziej skomplikowanych zjawisk hydrodynamicznych niż opisywane przez równania Eulera. | Istnieją wyniki w szczególnych przypadkach. Brak pełnego rozwiązania. |
7 | 1960 | Hipoteza Bircha i Swinnertona-Dyera: rząd grupy abelowej punktów wymiernych dowolnej krzywej eliptycznej jest równy krotności zera w 1 dla pewnej funkcji analitycznej z nią powiązanej.[10]. | Rozwiązany jedynie dla bardzo szczególnych przypadków krzywych eliptycznych. |