Aleksiej Stachanow – radziecki pierwowzór przodownika pracyPomnik przodownika pracy Wincentego Pstrowskiego w ZabrzuDom na warszawskim osiedlu Mariensztat wzniesiony w 1949 w ciągu 19 dniOdznaka „Przodownik Pracy Socjalistycznej”Dyplom nadania Odznaki „Przodownika Pracy Socjalistycznej” z 1978
Przodownik pracy (potocznie: stachanowiec, ros. ударник – udarnik) – tytuł przyznawany w państwach bloku wschodniego pracownikom, którzy znacznie przekroczyli normy pracy przewidziane do wykonania. Konsekwencjami było podnoszenie norm pracy dla wszystkich pracowników bez podnoszenia wynagrodzeń za pracę[1].
↑Po latach wiadomo, że wszyscy sztandarowi przodownicy pracy tamtego okresu – Pstrowski, Bugdoł, Apryas, Zieliński, Markiewka i inni – przystępując do współzawodnictwa, otrzymywali lepsze niż inni materiały i narzędzia, a także najsprawniejszych pomocników. Nic też dziwnego, że podnoszenie norm wydobycia dla górników w oparciu o wyniki pracy przodowników budziło niezadowolenie robotników, którzy wszelkimi sposobami utrudniali życie stachanowcom.Tadeusz Loster, Polscy stachanowcy, Wnet.fm, 24 września 2018.