Run-Length Encoding (RLE, kodowanie długości serii) – prosta metoda bezstratnej kompresji danych, której działanie polega na opisywaniu ciągów tych samych liter (bitów, bajtów, symboli, pikseli itp.) za pomocą licznika powtórzeń (długości serii), a dokładniej przez pary: licznik_powtórzeń_litery, litera.
Na przykład w ciągu:
wwwwwiiiikkkkkkkiiippppppeeeeeddddiia
litera w
powtarza się 5 razy, co jest zapisywane jako 5w
(ciąg pięciu liter w
), dalej i
występuje 4 razy – 4i,
itd. aż ostatecznie uzyskuje się ciąg:
5w4i7k3i6p5e4d2i1a
składający się z 18 znaków, podczas gdy kodowany ciąg składał się z 37 znaków.
Dane, które charakteryzują się takim rozkładem liter, to głównie obrazy bitmapowe, np. pomiędzy wierszami tekstu występują długie ciągi pikseli w kolorze tła, jak w dokumentach faksowych, w których dominuje białe tło. Dlatego kompresja RLE jest stosowana m.in. w faksach, w różnych formatach zapisu obrazu, takich jak PCX, BMP, TGA, również jako jeden z filtrów w dokumentach PostScript i PDF.
Kodowanie RLE jest także stosowane jako jeden z końcowych etapów kompresji, który poprzedzają transformaty mające na celu utworzenie ciągów znaków dobrze kompresowanych przez RLE; takie transformaty to np. Burrowsa-Wheelera i MTF lub w przypadku kompresji dźwięku – jeden ze sposóbów predykcji.
W niektórych praktycznych implementacjach (np. w filtrach PostScript i PDF, w formacie TGA) zapobiega się kodowaniu serii 1-elementowych, a więc powstawaniu ciągów postaci 1a1b1c1a
. W takich przypadkach koder wysyła specjalny kod, który informuje dekoder, że następne n symboli należy wprost skopiować, a nie powielać – dla przykładowych danych będzie to ciąg (4)abca
, czyli 5 symboli, zamiast 8.