Rebbelib

Rebbelib – tradycyjne mapy nawigacyjne, używane w przeszłości przez mieszkańców mikronezyjskich Wysp Marshalla jako pomoc przy nawigacji.

Tradycja posługiwania się rebbelib została po raz pierwszy zauważona i opisana pod koniec XIX wieku przez niemieckich kolonizatorów, jej korzenie sięgają jednak daleko w przeszłość^[1]. Mapy te wykonywane były z wiązanych ze sobą drewnianych patyczków z włókien palmy kokosowej. Układ patyczków przedstawiał przebieg frontów fal i prądów morskich, kąty wiązań żyłek wyznaczały kierunek żeglugi^[1][2]. Na tak wykonanym stelażu umieszczano muszelki i kamyki, symbolizujące konkretne wyspy^[2]. Patyki ułożone horyzontalnie określały odległości między wyspami^[1]. Co charakterystyczne, rebbelib, w przeciwieństwie do tradycyjnych map nawigacyjnych, posługiwano się jedynie przy planowaniu podróży, nigdy na morzu. Wyposażony w nabytą wcześniej wiedzę żeglarz potrafił bezbłędnie orientować się podczas podróży na podstawie ruchów łodzi^[1].

Mapami tymi posługiwano się na Mikronezji aż do końca lat 40. XX wieku^[2], kiedy to na skutek zaniku żeglugi na kanoe wyszły z użycia^[1].