Referendum w Boliwii w 2009 roku

Boliwia Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Boliwii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Boliwii Konstytucja Konstytucja Boliwii Władza ustawodawcza Kongres Narodowy Senat Gabriela Montaño Izba Deputowanych Betty Asunta Władza wykonawcza Prezydent Evo Morales Rząd Rząd Evo Moralesa Aymy Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Trybunał konstytucyjny Najwyższy Trybunał Sprawiedliwości Prokurator Generalny Boliwii Kontrola państwowa Kontrola państwowa Generalny kontroler Gabriel Herbas Camacho Finanse Centralny Bank Boliwii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Boliwii Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Wybory Wybory parlamentarne: 2009 Wybory prezydenckie: 2009 Wybory samorządowe: 2013 Referenda: 2009 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Boliwii minister: David Choquehuanca Wikiprojekt Polityka

Referendum w Boliwii odbyło się 25 stycznia 2009 roku. W referendum Boliwijczycy opowiadali się za przyjęciem bądź odrzuceniem nowej konstytucji. Za nową konstytucją zagłosowało 62,09% obywateli, przeciw było 37,91%. Oddano również 4,28% głosów nieważnych (pustych). Frekwencja wyniosła 90,34%^[1].

Nowa konstytucja ma nadać więcej praw biednym Indianom, będącym dotąd w świetle prawa obywatelami drugiej kategorii. Wspólnoty indiańskie będą miały prawo do własnego tradycyjnego wymiaru sprawiedliwości. Każdy z 38 ludów indiańskich ma mieć reprezentację w parlamencie. Kontrowersje budzi przepis o wybieraniu członków Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego itp. w wyborach powszechnych, oznaczający upartyjnienie wymiaru sprawiedliwości.

W myśl nowej ustawy zasadniczej państwo przejmie kontrolę nad kluczowymi gałęziami gospodarki, złoża bogactw naturalnych zostają upaństwowione, tak jak już się stało z przemysłem gazowym. Konstytucja zwiększa co prawda autonomię dziewięciu departamentów, pozostawia jednak rządowi centralnemu – prócz wyłączności na decydowanie o polityce zagranicznej i bezpieczeństwie – decyzje o podatkach i surowcach energetycznych.

Zgodnie z nową konstytucją katolicyzm utracił rangę oficjalnej religii, a ogólnikowy przepis o prawie do życia – bez uściślenia, że chodzi o życie od momentu poczęcia może być użyty jako furtka do legalizacji aborcji^[2].