![]() | |
Stanowisko kierowania ogniem | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Typ | |
Data budowy |
1936 |
Bitwy | |
Wydarzenia | |
Położenie na mapie Helu ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu puckiego ![]() | |
![]() |
Rejon Umocniony Hel – rejon umocniony na Mierzei Helskiej i wodach przylegających, utworzony dekretem prezydenta Rzeczypospolitej z 21 sierpnia 1936 roku o uznaniu półwyspu helskiego za rejon umocniony[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i symbolicznych zaślubinach z morzem w Pucku 10 lutego 1920 rozpoczęto po wielu przygotowaniach tworzenie na Helu silnej bazy lądowej obrony Wybrzeża. W latach 20. zbudowano linię kolejową z Pucka przez Władysławowo wzdłuż całej mierzei do Helu. Powstała również utwardzona droga, specjalnie dla utrudnienia ostrzału z samolotów prowadzona z licznymi zakrętami w terenie leśnym. W 1928 w mieście Hel rozpoczęto budowę portu wojennego. Jednocześnie zmilitaryzowano końcowy odcinek mierzei – od granic Juraty aż do końca cypla. Zahamowano administracyjnie rozwój turystyki w tym rejonie, wprowadzając wojskowy zakaz wznoszenia jakichkolwiek budowli cywilnych bez zgody władz wojskowych i ograniczając swobodę ruchu turystycznego.
Te zarządzenia wojskowe zostały unormowane dekretem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 21 sierpnia 1936 w sprawie utworzenia Rejonu Umocnionego Hel. Na terenie Rejonu Umocnionego zaczęto budować rozwiniętą sieć kolei normalnotorowych i wąskotorowych dla potrzeb transportów wojskowych. Powstały różnego typu stanowiska artyleryjskie, zaczęto sprowadzać różnoraki sprzęt wojskowy i uzbrojenie.
25 listopada 2003 r. Trybunał Konstytucyjny na wniosek Prezydenta RP orzekł niezgodność z konstytucją art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 2002 o uznaniu części Półwyspu Helskiego za obszar szczególnie ważny dla obronności kraju. Ten wyrok[2] jest prawnym końcem istnienia Rejonu Umocnionego Hel.