Back Requisition German Réquisition (droit français) French Реквизиция Kazakh Реквизиция Kirghiz Requisitioun LB Rekvisisjon NB Rechiziție Romanian Реквизиция Russian Реквизиција Serbian Rekvisition Swedish
Rekwizycja (z łac. requisitio 'badanie' od requirere 'potrzebować, szukać, pytać o coś')[1] – termin prawniczy oznaczający:
- zajęcie środków żywności lub innych przedmiotów lub nakładanie świadczeń w naturze, zwykle na potrzeby wojska, za odszkodowaniem;
- wezwanie skierowane przez organ władzy lub administracji do innego organu z żądaniem udzielenia pomocy lub poparcia;
- zwrócenie się jednego sądu do innego o wykonanie określonych czynności sądowych.
Rekwizycję w znaczeniu pierwszym należy odróżnić od sekwestru w znaczeniu pierwszym (gdzie brak rozstrzygnięcia o własności) i konfiskaty (gdzie brak odszkodowania).
Przykłady rekwizycji w znaczeniu pierwszym:
- Ustawa z 30 marca 1939 r. o powszechnym obowiązku świadczeń rzeczowych (Dz.U. z 1939 r. nr 30, poz. 200) (uchylona)
- Dekret z 28 sierpnia 1952 r. o obowiązkowych dostawach ziemniaków (Dz.U. z 1952 r. nr 37, poz. 255) (uchylony)
- Ustawa z 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. z 2022 r. poz. 655) – Dział XXI Świadczenia na rzecz obrony – art. 618 – 647.