Zasada działania retroreflektorów narożnych (1) i soczewkowych (2). Promienie świetlne zilustrowane są liniami zakończonymi strzałkami, powierzchnie odbijające światło są w kolorze ciemnoniebieskim.
Retroreflektor – układ optyczny, odbijający większość padającego na niego światła w kierunku źródła światła, niezależnie od kierunku z którego pada na niego światło[1][2][3][4]. Różni się to znacznie od odbicia światła od zwierciadła odbijającego światło w kierunku zależnym od kierunku padania i ustawienia zwierciadła, a także od powierzchni rozpraszających odbijających światło we wszystkich kierunkach[5].
Retroreflektory są wykorzystywane w elementach odblaskowych, zwiększając widoczność pojazdów i infrastruktury drogowej. Zamontowane na satelitach i elementach automatyki ułatwiają śledzenie ich położenia[4].
Reflektory narożne – trzy zwierciadła ustawione wzajemnie prostopadle do siebie. Powierzchnią odbijającą może być tylna powierzchnia materiału przezroczystego ukształtowana w naroża.
Reflektory soczewkowe / sferyczne – elementem ukierunkowującym światło są soczewki a światło odbijane jest od zakrzywionej powierzchni. Może być realizowany w postaci szklanych kulek o odpowiednim współczynniku załamania. Światło padające na kulistą soczewkę o współczynniku załamania światła równym 2 i odbite od jej tylnej powierzchni powraca w kierunku padania[6].
Taśmy i powierzchnie odblaskowe uzyskuje się poprzez zatopienie w farbie mikrokulek szklanych.