Richard Fitz Gilbert (ur. 1030, zm. 1090 w St Neots) – normandzki szlachcic, syn Gilberta, hrabiego de Brionne i d’Eu, oraz Gunnory d’Aunou. Założyciel rodu de Clare’ów.
Jego ojciec był jednym z opiekunów księcia Wilhelma II w okresie jego małoletności. Po zabójstwie hrabiego Gilberta w 1040 r. Richard wraz z braćmi uciekł na dwór hrabiego Flandrii, Baldwina V. Powrócił, kiedy książę Wilhelm umocnił swoje rządy. W 1066 r. wziął udział w wyprawie na Anglię i w bitwie pod Hastings. Od Wilhelma, który w wyniku podboju został królem Anglii, Richard otrzymał 176 nadań ziemskich w całym kraju. Podczas nieobecności Wilhelma na wyspie Richard był jednym z Głównych Justycjariuszy. Odegrał ważną rolę w stłumieniu anglosaskiej rebelii z 1075 r. W 1087 r. był jednym z feudałów, którzy zbuntowali się przeciwko nowemu królowi, Wilhelmowi II. Rebelia zakończyła się klęską. Richard zmarł niedługo później w opactwie St Neots.
Ok. 1054 r. poślubił Rohese Giffard (ok. 1034–1133), córkę Waltera Giffarda, pana de Longueville, i Agnes Fleitel, córki Geralda Fleitera. Richard i Rohese mieli razem dziewięcioro dzieci: