Brown (po prawej) broniący przeciw Dougowi Moe | ||||||||||||||||||||
35, 19, 1 | ||||||||||||||||||||
rzucający obrońca/niski skrzydłowy | ||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Roger William Brown | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
The Rajah[1] | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
22 maja 1942 | |||||||||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
4 marca 1997 | |||||||||||||||||||
Wzrost |
196 cm | |||||||||||||||||||
Masa ciała |
93 kg | |||||||||||||||||||
Kariera | ||||||||||||||||||||
Aktywność |
1967–1975 | |||||||||||||||||||
Szkoła średnia | ||||||||||||||||||||
|
Roger William Brown (ur. 22 maja 1942 w Nowym Jorku, zm. 4 marca 1997 w Indianapolis) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji rzucającego obrońcy lub niskiego skrzydłowego, 3-krotny mistrz ABA (1970, 1972, 1973)[2], członek Koszykarskiej Galerii Sław[1].
Brown był gwiazdą George W. Wingate High School. Otrzymał wiele ofert stypendialnych, jednak ostatecznie zdecydował się na University of Dayton (1960). Z powodu znajomości z hazardzistą Jackiem Molinasem zabroniono mu występów zarówno w NCAA, jak i w NBA. Molinas był podejrzewany o ustawianie spotkań przez tzw. "golenie punktów". Brown nie brał udziału w tym procederze i nie postawiono mu nigdy żadnych zarzutów, a mimo to padł ofiarą nagonki medialnej, podobnie jak jego dobry kolega Connie Hawkins. W rezultacie zakończyło się ligowymi sankcjami wobec obu zawodników, których podejrzewano, jak to określono o uzyskiwanie korzyści materialnych. Żadnych zarzutów jednak nigdy im oficjalnie nie postawiono[3].
Brown podobnie jak Hawkins stał się legendą nowojorskiej koszykówki ulicznej. Obaj zawodnicy znali się bardzo dobrze i pomagali sobie we wzajemnym rozwoju. Obaj też podzielili ten sam los w kwestii ligowych restrykcji.
Po skandalu związanym z hazardem Brown podjął się gry w lokalnej lidze amatorskiej w Dayton. Po powstaniu ligi ABA w 1967 roku stał się pierwszym zawodnikiem, którego zakontraktował zespół Indiana Pacers. Spędził w lidze kolejne 8 lat, zdobywając 3 tytuły mistrzowskie w trakcie pięciu finałów ligi w barwach Pacers. Otrzymał też wiele wyróżnień indywidualnych, a po zakończeniu kariery został zaliczony do składu najlepszych zawodników w historii ligi ABA (ABA's All-Time Team - 1997)[4] oraz Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame - 2013)[1].
Przez 4 lata pracował w radzie miasta Indianapolis. W 1996 roku wykryto u niego raka, zmarł rok później. Klub Indiana Pacers zastrzegł należący do niego numer 35, tym samym dołączył on do grona takich zawodników jak: Reggie Miller, George McGinnis, czy Mel Daniels, których koszulki również zawisły pod kopułą hali Pacers[5].