Back Runit Catalan Runit (Init-System) German Runit English Runit (init) Spanish Runit (sistema init) Italian Runit Japanese Runit NB Runit Romanian Runit Russian Runit Chinese

Runit

runit
Autor Gerrita Pape
Pierwsze wydanie 10 lutego 2004[1]
Aktualna wersja stabilna 2.1.2[2]
Język programowania C, Shell
System operacyjny Linux, FreeBSD, OpenBSD, NetBSD, macOs, Solaris
Rodzaj init
Licencja New BSD License
Strona internetowa smarden.org/runit/

runit – program do zarządzania usługami dla systemów operacyjnych typu Unix, który inicjuje (uruchamia), nadzoruje i kończy procesy w całym systemie operacyjnym. Runit jest reimplementacją zestawu narzędzi do nadzorowania procesów daemontools[3], który działa na wielu systemach operacyjnych opartych na jądrze Linux, a także na systemach operacyjnych BSD i Solaris. Runit umożliwia równoległe uruchamianie usług systemowych, co może przyspieszyć czas uruchamiania systemu operacyjnego.[4]

Działając jako init, Runit jest bezpośrednim lub pośrednim przodkiem wszystkich innych procesów. Jest to pierwszy proces uruchamiany podczas uruchamiania systemu i trwa do momentu wyłączenia systemu. Jest często używany z innymi systemami inicjującymi jako oddzielny menedżer usług. W roli menedżera usług może być używany przez nieuprzywilejowanych użytkowników do organizowania usług osobistych, a także przez roota do zarządzania usługami, którymi w inny sposób nie zarządzałby aktualnie używany system init.

Status uruchomionych demonów pokazany za pomocą komendy sv w Void Linux

Runit koncentruje się na byciu małą, modułową i przenośną bazą kodu. W roli inicjującej Runit jest podzielony na trzy etapy: jednorazowa inicjalizacja, nadzór procesu oraz zatrzymanie lub ponowne uruchomienie. Chociaż pierwszy i trzeci etap muszą być dostosowane do konkretnego systemu operacyjnego, na którym działają, drugi etap można przenosić na wszystkie systemy operacyjne zgodne z POSIX.[5] Te 3 etapy można skonfigurować za pomocą 3 plików wykonywalnych (zwykle są to skrypty powłoki) o nazwach odpowiednio 1, 2 i 3.

Etap 2 zwykle wywołuje plik binarny o nazwie runsvdir, który jest procesem odpowiedzialnym za globalne zarządzanie demonami: dla każdego demona, który znajdzie w folderze przekazanym mu przez argument, następnie tworzy indywidualnego watchdoga, każdy z nich uruchamia demona (i program rejestrujący usługę ostatecznie z nim powiązaną) i uruchamia ją ponownie, jeśli nie odpowiada. W przypadku dodania lub usunięcia demona, zabija on watchdoga lub uruchamia nowego. Pliki wykonywalne o określonych nazwach służą do opisu różnych faz życia demona (uruchamianie, sprawdzanie, zakończenie), mogą przechwytywać sygnały wysyłane i uruchamiane przez określone skrypty, jeśli takie istnieją, a także tworzone są nazwane potoki w celu odsłonięcia interfejsów do kontrolowania demona.

Zarządzanie serwisami uruchomionymi przez runit umożliwia komenda sv.

Runit może być używany jako zamiennik[6] dla sysvinit lub jako nadzorca usługi (z sysvinit jako procesem nadrzędnym PID 1, który uruchamia procesy określone w pliku inittab lub innym systemie init).[7]

Runit jest domyślnym systemem inicjującym:

Runit jest „oficjalnie” dostępnym systemem init dla:

  1. ↑ runit-1.0.0 release. gmane.org. [dostęp 2024-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-13)]. (ang.).
  2. ↑ runit - installation [online], smarden.org [dostęp 2024-05-09].
  3. ↑ Steve Purcell: Init Scripts Considered Harmful. sanityinc.com, 2007-11-11. [dostęp 2024-05-09].
  4. ↑ Gerrit Pape: runit - benefits. [dostęp 2024-05-09].
  5. ↑ Gerrit Pape: runit - benefits. [dostęp 2024-05-09].
  6. ↑ Gerrit Pape: replacing init. [dostęp 2024-05-09].
  7. ↑ Gerrit Pape: use with traditional init. [dostęp 2024-05-09].
  8. ↑ VoidLinux. [dostęp 2024-05-09].
  9. ↑ Artix Wiki Runit [online], Artix Wiki [dostęp 2024-05-09] (ang.).
  10. ↑ Init Freedom | Devuan GNU+Linux Free Operating System [online] [dostęp 2024-05-09] (ang.).
  11. ↑ Gentoo. [dostęp 2024-05-09].
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne