Ruryk (1906)

„Ruryk”

Klasa	krążownik pancerny
Historia
Stocznia	Vickers, Barrow-in-Furness
Położenie stępki	9 sierpnia 1905
Wodowanie	4 listopada 1906
Rosyjska Carska MW
Wejście do służby	lipiec 1909
Wycofanie ze służby	17 listopada 1923 (faktycznie październik 1918)
Los okrętu	złomowany w 1923
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 15 170 t pełna: 17 250 t
Długość	161,2 m
Szerokość	22,86 m
Zanurzenie	7,92 m
Napęd
2 pionowe 4-cylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 19 700 KM, 2 śruby
Prędkość	21 węzłów
Zasięg	4290 Mm przy 10 w.[1]
Uzbrojenie
4 działa 254 mm L/50 (2 × II) 8 dział 203 mm L/50 (4 × II) 20 dział 120 mm L/50 (20 × I) 4 działa 47 mm (4 × I), 8 km 2 wt 450 mm
Opancerzenie
burty do 152 mm pokład do 38 mm wieże dział do 203 mm
Załoga	964
Multimedia w Wikimedia Commons

Ruryk (ros. Рюрик, Riurik)^[a] – rosyjski krążownik pancerny z okresu I wojny światowej. Był drugim rosyjskim okrętem tej klasy noszącym nazwę na cześć księcia Ruryka, po krążowniku „Ruryk” zatopionym podczas wojny rosyjsko-japońskiej. Został zbudowany dla Rosji w Wielkiej Brytanii, pozostając jedyną jednostką swojego typu. Był najsilniejszym rosyjskim krążownikiem pancernym oraz jednym z ostatnich i najsilniejszych okrętów tej klasy na świecie.

Wszedł do służby w 1909 roku i służył we Flocie Bałtyckiej, biorąc aktywny udział w walkach na Bałtyku podczas I wojny światowej. Bywał używany jako okręt flagowy głównodowodzącego Floty Bałtyckiej. Pod koniec 1918 roku został odstawiony do rezerwy, a ostatecznie wycofany ze służby w 1923 roku.