Rynek we Lwowie

Rynek
Ilustracja
Ratusz
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Lwów

Położenie na mapie Lwowa
Mapa konturowa Lwowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rynek”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Rynek”
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rynek”
Położenie na mapie rejonu lwowskiego
Mapa konturowa rejonu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rynek”
Ziemia49°50′30,8″N 24°01′54,6″E/49,841883 24,031831
Plan placu
Kamienice, Ratusz, plan Rynku
Kamienica Szolc-Wolfowiczów
Czarna Kamienica z rzeźbą Adonisa
Front Ratusza z rzeźbą Neptuna
Plan Rynku
Fontanny
Rzeźba Neptuna
Rzeźba Adonisa
Rzeźba Amfitryty
Rzeźba Diany
Pierzeje Rynku
Pierzeja południowa, po lewej Pałac Lubomirskich i Korniakta
Pierzeja północna
Pierzeja północna i rzeźba Amfitryty
Pierzeja północna z wieży Ratusza
Północno-zachodnia narożnik Rynku
Pierzeja wschodnia z wieży Ratusza

Rynek[1] (ukr. Площа Ринок) – centralny plac Lwowa, miasta lokowanego w 1356 r. przez Kazimierza III Wielkiego na prawie magdeburskim. Plac ma kształt prostokątny i wymiary 142 x 129 m. Z każdego narożnika Rynku wychodzą po dwie ulice. Jest więc on podobny do Rynku warszawskiego i wrocławskiego, a różny od Rynków poznańskiego i krakowskiego. Centralną część placu zajmował blok śródrynkowy, którego południową ścianę stanowił Ratusz. Po zawaleniu się wieży ratuszowej w 1825 r. cały blok rozebrano i postawiono nowy Ratusz. Dookoła Rynku wznoszą się 44 kamienice prezentujące wszystkie style od renesansu po modernizm. W czterech narożnikach rynku znajdują się studnie-fontanny z początku XIX wieku dłuta prawdopodobnie Hartmana Witwera lub Schimsera. Przedstawiają postacie mitologiczne: Neptuna, Dianę, Amfitrytę, Adonisa. Przed Ratuszem stał pręgierz, przy którym wykonywano wyroki. Figura stojąca na jego szczycie znajduje się obecnie w Kamienicy Królewskiej. W 1998 roku Rynek wraz z całą starówką został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

  1. Polski egzonim przyjęty na 121. posiedzeniu KSNG.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne