Ryzoderma

Ryzoderma, epiblema, skórka korzenia^[1] – pierwotna tkanka okrywająca korzenie. Występuje w młodych partiach korzeni. Główną funkcją ryzodermy jest pobieranie wody i soli mineralnych z gleby, a także w niewielkim stopniu wymiana gazowa.

W celu właściwej realizacji funkcji cechuje się dużą powierzchnią styku ze środowiskiem (czyli z glebą) i łatwą przepuszczalnością. Tkanka ta jest tworzona przez jedną warstwę żywych komórek o kształcie prozenchymatycznym (wydłużonym), ściśle do siebie przylegających^[2]. Ściany komórkowe są pierwotne, nie pokrywa ich kutykula. Cytoplazma silnie zwakuolizowana, pozbawiona na ogół chloroplastów^[2]. Niektóre komórki (trichoblasty) uwypuklają się na zewnątrz tworząc włośniki, zwiększa to powierzchnie chłonną korzenia (pobieranie wody wraz z solami mineralnymi). Trichoblasty u krzyżowych wykształcają się jedynie z komórek ryzodermy, które kontaktują się z dwiema komórkami kory pierwotnej. Jeżeli komórka ryzodermy styka się z tylko jedną komórką kory pierwotnej nie przekształca się w komórkę włośnikową. W efekcie trichoblasty występują w równoległych, niekontaktujących się ze sobą szeregach^[3]. Włośniki nie występują na korzeniach roślin rosnących w wodzie^[2]. Ryzoderma odpowiada również za wydzielanie z korzenia do gleby niektórych substancji.

W miarę rozwoju korzenia tkanka ta zastępowana jest przez perydermę (korkowicę – wtórną tkankę okrywającą) wytwarzaną przez okolnicę. Ważnym zadaniem ryzodermy jest również ochrona przed infekcją.