SMS Radetzky (1909)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

SMS Radetzky

SMS „Radetzky”
Klasa	Pancernik
Typ	Radetzky
Historia
Stocznia	Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki)
Położenie stępki	26 listopada 1907
Wodowanie	3 lipca 1909
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	SMS „Radetzky”
Wejście do służby	15 stycznia 1911
US Navy
Nazwa	USS „Radetzky”
Los okrętu	przekazany Włochom, ostatecznie zezłomowany między 1920 a 1921
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	14 741 t (standardowa) 16 099 t (maksymalna)
Długość	138,8 m
Szerokość	24,6 m
Zanurzenie	8,1 m
Napęd
dwie 4-cylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania, 12 opalanych węglem kotłów parowych Yarrow, 2 śruby 20 000 KM
Prędkość	20,5 węzła (38 km/h)
Zasięg	4000 Mm (7400 km) przy prędkości 10 węzłów (19 km/h)
Uzbrojenie
4 działa kal. 305 mm L/45 (2 × II) 8 dział kal. 240 mm L/45 (4 × II) 20 dział kal. 100 mm L/50 6 dział kal. 66 mm L/45 4 działa kal. 47 mm L/44 (szybkostrzelne) 1 działo kal. 47 mm L/33 (szybkostrzelne) 2 działa desantowe kal. 66 mm
Wyrzutnie torpedowe	3 × 450 mm
Opancerzenie
Burty: 100-230 mm Pokład: 48 mm Wieże artylerii głównej: 250 mm Wieże artylerii średniej: 200 mm Kazamaty: 120 mm Wieża dowodzenia(inne języki): 100-250 mm Grodzie przeciwtorpedowe: 58 mm Grodzie wodoszczelne: 150 mm
Załoga	890 (30 oficerów i 860 marynarzy)
Multimedia w Wikimedia Commons

SMS Radetzky – austro-węgierski pancernik – przeddrednot typu Radetzky. Został nazwany na cześć XIX-wiecznego austriackiego feldmarszałka Josepha Radetzky’ego. „Radetzky” razem ze swoimi siostrzanymi okrętami, „Erzherzogiem Franzem Ferdinandem” i „Zrínyi”, były ostatnimi austro-węgierskimi przeddrednotami, a ich następcami były o wiele mocniejsze drednoty typu Tegetthoff.

SMS „Radetzky” został zbudowany w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki) w Trieście i wprowadzony do służby 15 stycznia 1911 roku. Przed wybuchem I wojny światowej okręt brał udział w rejsach treningowych po Morzu Śródziemnym. W czasie wojny „Radetzky”, jak i pozostałe okręty austro-węgierskiej floty, operowały według strategii „floty w trwaniu” (ang. fleet in being). Działając w ten sposób, okręty związały znaczne siły morskie Ententy. „Radetzky” wziął udział w kilku operacjach ofensywnych, przede wszystkim w ostrzałach wybrzeża Adriatyku przeciwko francuskim, czarnogórskim i włoskim celom.

Pod koniec 1918 roku, kiedy Austro-Węgry chyliły się ku upadkowi, „Radetzky” miał zostać przekazany Państwu Słoweńców, Chorwatów i Serbów. 10 listopada 1918 roku, sześć dni po austriackim rozejmie, jugosłowiańscy oficerowie wyprowadzili okręt z Puli i poddali się amerykańskiej eskadrze ścigaczy okrętów podwodnych. Zgodnie z Traktatem z Saint-Germain-en-Laye, przekazanie okrętu Stanom Zjednoczonym nie zostało uznane i zamiast tego oddano go Włochom, gdzie ostatecznie został zezłomowany.