![]() | |
Typ | |
---|---|
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy |
1911 |
Położenie stępki |
21 grudnia 1911 |
Wodowanie |
12 kwietnia 1912 |
![]() | |
Wejście do służby |
11 września 1913 |
Wycofanie ze służby |
20 lipca 1915 |
Los okrętu |
zatopiony przez HMS C27 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
669 ton ↑ |
Długość |
64,7 m |
Szerokość |
6,32 m |
Zanurzenie |
3,45 m |
Zanurzenie testowe |
50 m |
Napęd | |
na powierzchni: 2 silniki Diesla o łącznej mocy 1800 KM pod wodą: 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1200 KM | |
Prędkość |
16,7 węzłów ↑ |
Zasięg |
8790 Mm (przy prędkości 8 węzłów) ↑ |
Uzbrojenie | |
6 torped, działo pokładowe 88 mm - 8.8 cm SK L/30 | |
Wyrzutnie torpedowe |
4 wyrzutnie torpedowe kal. 500 mm |
Załoga |
35 |
SM U-23 – niemiecki okręt podwodny typu U-23 zbudowany w Friedrich Krupp Germaniawerft, Kilonii w latach 1911-1913. Wodowany 12 kwietnia 1912 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 11 września 1913 roku. 1 sierpnia 1914 roku został przydzielony do IV Flotylli pod dowództwem kapitana Erwina Weisbacha[1]. U-23 w czasie trzech patroli zatopił 7 statków nieprzyjaciela o łącznej wyporności 8 822 GRT[2].
26 listopada 1914 roku nowym dowódcą został kapitan Hans Adam[3], którego po miesiącu, także na niecały miesiąc, zastąpił Egewolf Frhr. von Berckheim. 13 stycznia 1915 roku na dowódcę U-23 został mianowany Hans Schultheß[4].
Pierwszym zatopionym statkiem przez U-23 był brytyjski parowiec „Invergyle” o wyporności 1 794 GRT (13 marca 1915). Statek płynął niezaładowany do Hartlepool. Został zaatakowany i zatonął około 12 mil na północny wschód od Tyne[5]. 15 maja U-30 zatopił dwa kolejne statki: brytyjski „Fingal” (1 562 GRT) oraz duński „Martha” (1 182 GRT).
20 lipca 1915 roku brytyjski okręt podwodny HMS C27 wraz z trawlerem „Prince Louise” zatopił U-23 w obszarze morskim pomiędzy Orkadami, a Szetlandami. Zginęło 24 członków załogi, a 10 dostało się do niewoli.