![]() SM UB-10 bliźniaczy do UB-11, około 1916 roku | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy |
1914 |
Położenie stępki |
7 listopada 1914 |
Wodowanie |
2 marca 1915 |
![]() | |
Wejście do służby |
4 marca 1915 |
Wycofanie ze służby |
19 lutego 1919 |
Los okrętu |
poddany Royal Navy i rozebrany w lutym 1920 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
127 ton ↑ |
Długość |
28,1 m |
Szerokość |
3,2 m |
Zanurzenie |
3 m |
Zanurzenie testowe |
50 m |
Napęd | |
na powierzchni: silnik Diesla o mocy 60 KM pod wodą: silnik elektryczny o mocy 120 KM | |
Prędkość |
6,5 węzła ↑ |
Zasięg |
1650 Mm (przy prędkości 5 węzłów) ↑ |
Uzbrojenie | |
2 torpedy, karabin maszynowy kal. 8 mm | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 dziobowe wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm |
Załoga |
15 |
SM[1] UB-11 – niemiecki okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Wodowany 2 marca 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 4 marca 1915 roku. Pierwszym dowódcą został Ralph Wenninger[2]. Wenniger dowodził okrętem tylko przez 7 dni. Brak źródeł na to, kto go zastąpił. Według R.H. Gibsona i Maurice’a Prendergasta (The German Submarine War, 1914–1918) UB-11 służył we wrześniu 1915 roku jako okręt szkoleniowy w Szkole Morskiej w Kilonii[3].
Po zakończeniu wojny UB-11 jako jeden ośmiu niemieckich okrętów podwodnych został poddany Royal Navy na terenie Niemiec[4]. W 1920 roku został rozebrany w Hugo Stinnes Schiffahrt w Rostocku.