SN 1987A

Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.

Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

SN 1987A

Pozostałości po supernowej SN 1987A. Zdjęcie z HST
Odkrywca	Ian Shelton i Oscar Duhalde z Las Campanas Observatory oraz niezależnie Albert Jones z Nowej Zelandii
Data odkrycia	23 lutego 1987
Dane obserwacyjne (J2000)
Typ supernowej	II-P
Galaktyka	Wielki Obłok Magellana
Gwiazdozbiór	Złota Ryba
Rektascensja	05h 35m 28,03s
Deklinacja	−69° 16′ 11,79″
Odległość	168 tysięcy ly (51,4 kpc)
Największa jasność	3m
Charakterystyka fizyczna
Przodek	Sanduleak -69° 202
Typ przodka	błękitny nadolbrzym
Multimedia w Wikimedia Commons

SN 1987A – gwiazda supernowa zaobserwowana 23 lutego 1987 w Wielkim Obłoku Magellana. Najjaśniejsza supernowa od 1604 roku widoczna gołym okiem. Maksymalną jasność osiągnęła 18 maja 1987 roku. Przed eksplozją gwiazda miała promień wynoszący około 35±5 R_☉, przy wybuchu gwiazda wyrzuciła w przestrzeń kosmiczną materię o masie ok. 18±1,5 M_☉^[1]. Według obserwacji z użyciem JWST supernowa SN 1987A skończyła jako gwiazda neutronowa^[2].