Sabon

Sabon – klasycyzujący krój szeryfowy stworzony przez niemieckiego typografa i projektanta Jana Tschicholda (1902–1974) w latach 1964–1967. Został on wypuszczony na rynek wspólnymi siłami odlewni Monotype^[1], Linotype^[2] i Stempel^[3] w roku 1967. Projekt tej antykwy został oparty na krojach tworzonych przez Claude’a Garamonda – wykorzystano zwłaszcza wersję używaną przez frankfurckiego drukarza Konrada Bernera. Berner ożenił się z wdową po swoim współpracowniku, Jacques Sabon (stąd nazwa kroju), który po śmierci Garamonda wykupił część czcionek z jego kolekcji. Kursywy zaprojektowano na podstawie krojów Roberta Granjona, typografa tej samej epoki. Sabon jest często opisywany jako odrodzenie Garamonda.

Wieloletnia popularność Sabona jako kroju dziełowego wykracza poza jego pierwotny cel, czyli odpowiedź na specyficzne potrzeby rynku drukarskiego. Tschichold został wyznaczony przez Związek Drukarzy Niemieckich do stworzenia kroju, który wyglądałby tak samo przy każdym rodzaju druku – linotypie, monotypie czy prasie drukarskiej – co ułatwiłoby rozliczenie stronicy i marginesów podczas drukowania książki. Kursywy i pogrubienia miały zajmować taką samą przestrzeń, co antykwa (kroje o stałej szerokości znaku), więc stanowiłoby ogromne ułatwienie dla drukarzy muszących pracować przy różnych technikach druku tego okresu. Wreszcie, by zaoszczędzić na przestrzeni i pieniądzach, nowy krój miał być o 5 procent węższy niż używany do tej pory Monotype Garamond^[4]. Nazwanie kroju Sabonem bardzo pasowało ze względu na historię: Francuz, który przeniósł się do Frankfurtu, cztery wieki wcześniej odegrał podobną rolę w przywracaniu krojów Garamonda do powszechnego użytku wśród drukarzy.

Tschichold, tworząc dla niemieckich drukarzy krój Sabon, zmodernizował tradycyjną antykwę i podkreślił specyficzne detale każdej litery, zwłaszcza harmonię w szeryfach. W ten sposób ostrożnie wyważył ciężar liter potrzebny do nadania im wyrazistości na współczesnym papierze, ponieważ przy obecnych technikach druku maszyna raczej delikatnie przenosi atrament z formy drukowej na papier, niż kopiuje za metodą stempla (druk wklęsły).