Sahu (lud)

Sahu

Sawuwu’u, Suwuwu’u

Festiwal Teluk Jailolo
Populacja	25 tys. (2019)
Miejsce zamieszkania	Indonezja (Moluki Północne)
Język	sahu, ternate, malajski, indonezyjski
Religia	chrześcijaństwo (protestantyzm), islam
Grupa	ludy północnohalmaherskie, Molukańczycy, Indonezyjczycy
Pokrewne	Waioli, Gamkonora, Ternate, Tobelo, Galela

Sahu lub Sa’u^[1][2] (Sawuwu’u, Suwuwu’u)^[3][4] – indonezyjska grupa etniczna z prowincji Moluki Północne, zamieszkująca północno-zachodnią część wyspy Halmahera^[5]. Według różnych danych ich populacja wynosi 10–12 tys.^[6][7] lub 25 tys. osób (kecamatany Sahu, Sahu Timur i Jailolo, 2019)^[8]. Należą do ludów północnohalmaherskich (niebędących ludami austronezyjskimi)^[9][10].

Ich pierwotny język to sahu z dialektami pa’disua i tala’i^[1][2]. W użyciu jest także malajski Moluków Północnych wraz z indonezyjskim^[11][12]. W większości wyznają protestantyzm^[1][2]. Chrześcijaństwo było szerzone w latach 20. i 30. XX w. przez misjonarzy holenderskich^[13]. Są wśród nich również muzułmanie^[6].

Zajmują się przede wszystkim rolnictwem i rybołówstwem^[1][2]. Od lat 30. XX w. duże znaczenie ma produkcja i sprzedaż kopry^[8]. Jako jedyny lud Halmahery sprowadzali z zewnątrz wyroby włókiennicze do zastosowań obrzędowych (w regionie, gdzie nie występują tradycje tkackie)^[14]. Istotną rolę w ich kulturze odgrywa uprawa ryżu suchego; sami porównują się metaforycznie do „wyrastających z ziemi łodyg ryżu”^[15]. Niektórzy pracują w administracji, szkolnictwie i sektorze medycznym^[8].

Pod względem kultury i języka są blisko spokrewnieni z takimi ludami jak Tobelo i Galela^[10]. Dzielą się na dwie podgrupy: Tala’i i Pa’disua. Dwie pokrewne grupy – Waioli i Gamkonora – posługują się podobnymi etnolektami (waioli i gamkonora), ale są odrębne od Sahu pod względem tradycji^[16]. Czasem Waioli traktuje się jako podgrupę Sahu^[17]. Gamkonora, w odróżnieniu od Waioli, wyznają islam^[18][19].

Zamieszkują wsie: Akelamo, Okusu, Ewer, Kamomeng, Bibobo, Idam, Gamlamo, Hoku-Hoku Gam, Loce, Gamnyial, Golo, Worat-Worat, Balisoan, Tacici, Taraudu, Cempaka, Ngaon, Gamsung i Todahe^[1][2].

Historycznie (od XVII do XIX w.) podlegali Sułtanatowi Ternate^[20]. Dostarczali sułtanatowi ryż, a także służących^[21][22]. W roli języka rytualnego przyjął się język ternate^[11]. Pomimo kontaktów z Ternate praktycznie nie ulegli wczesnym wpływom islamu^[23].

We wczesnych źródłach holenderskich kultura Sahu nie została bliżej opisana^[5]. Szeroko zakrojone badania antropologiczne wśród Sahu prowadziła w latach 1979–1988 Leontine E. Visser^[24].