Back سيباستيان لوبوميرسكى ARZ Sebastian Lubomirski English Sebastian Lubomirski French Sebastijanas Liubomirskis Lithuanian Любомирский, Себастьян Russian Себастьян Любомирський Ukrainian
| |
 Szreniawa bez Krzyża | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1546 |
| Data i miejsce śmierci |
22 czerwca 1613 |
| Ojciec | |
| Matka |
Barbara Hruszowska |
| Żona | |
| Dzieci |
Stanisław Lubomirski |
Sebastian Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1546, zm. 22 czerwca 1613 w Dobczycach[1]) – kasztelan wojnicki w latach 1603–1613, kasztelan biecki w latach 1598–1603, kasztelan małogoski w 1591 roku, burgrabia krakowski w latach 1584–1591, żupnik krakowski w latach 1581–1591, starosta dobczycki w latach 1585–1613[2], starosta sądecki w latach 1590–1597, starosta spiski w 1591 roku, starosta lipnicki w latach 1591–1594, starosta tymbarski w latach 1599–1606, starosta sandomierski w 1612 roku[3],
Twórca znaczenia rodu Lubomirskich. Pierwszy w rodzie senator Rzeczypospolitej.
Był synem Stanisława Lubomirskiego i Barbary z Hruszowskich, bratankiem Sebastiana Lubomirskiego, starosty sanockiego. Skoligacił się z najważniejszymi rodami Rzeczypospolitej. Zebrał ogromny majątek, kupił Wiśnicz od Kmitów. W 1595 roku otrzymał tytuł hrabiego Świętego Imperium Rzymskiego (S.I.R.)[4].
W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[5].
Poseł na sejm 1590 roku[6], sejm nadzwyczajny 1613 roku z województwa krakowskiego[7].
Był jednym z fundatorów klasztoru kamedułów na Bielanach pod Krakowem. W 1611 jego córka Barbara wyszła za Jana Zebrzydowskiego, których ślub odbył się na przebudowanym przez Sebastiana Lubomirskiego na renesansową rezydencję zamku w Dobczycach[8]. W 1619 jego córka Krystyna wyszła za mąż za hetmana polnego Stanisława Koniecpolskiego.
- ↑ Królewskie miasto Dobczyce. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Paweł Figlewicz, Kraków 2015, s. 15
- ↑ Królewskie miasto Dobczyce. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Paweł Figlewicz, Kraków 2015, s. 14
- ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 238
- ↑ „Do Wiśnicza należał tytuł hrabiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, w 1595 został on potwierdzony przez cesarza Rudolfa II na rzecz Sebastiana” [w:] Teresa Zielińska. Poczet polskich rodów arystokratycznych, 1997 t. 1 str. 134
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.
- ↑ Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 327.
- ↑ Janusz Byliński, Dwa sejmy z roku 1613, Wrocław 1984, s. 253.
- ↑ Paweł Kocańda, Budownictwo obronno-rezydencjonalne Wacława II (1291–1305) w Małopolsce na tle ziem polskich. Studium archeologiczno-historyczne [online], 17 maja 2021 [dostęp 2022-06-28].