Back Севастакратар Byelorussian Севастократор Bulgarian Sebastocràtor Catalan Sebastokrator Czech Sebastokrator German Σεβαστοκράτωρ Greek Sebastokrator English Sebastocrátor Spanish Sebastokrator Basque Sébastokrator French
Sebastokrator (gr. σεβαστοκράτωρ, sewastokratōr; bułg. i serb.: cевастократор, sewastokrator[1]) – tytuł cesarski w późnym Bizancjum. Był także używany przez władców innych krajów pozostających w strefie oddziaływania Cesarstwa Bizantyńskiego. Termin stanowi złożenie słów sebastos (szczęśliwy) i autokratōr (samowładca). Żona sebastokratora była w Cesarstwie nazywana sebastokratorissą (σεβαστοκρατόρισσα), a u Bułgarów i Serbów – sewastokraticą (севастократица).
- ↑ Jakkolwiek wymowa greckiego β w średniowieczu ewoluowała od b do w w literaturze przedmiotu zarówno polskojęzycznej jak i obcojęzycznej używa się konsekwentnie terminu sebastokrator