Serwer czasu – specjalizowany serwer komputerowy pobierający aktualny czas ze źródła referencyjnego i dystrybuujący te informacje do urządzeń końcowych używając sieci komputerowej. Serwery czasu mogą być używane jako serwery lokalne lub internetowe.
Serwery czasu udostępniają precyzyjną informację o aktualnym czasie używając różnych mediów transmisyjnych i różnych protokołów komunikacyjnych.
Jednym z najważniejszych protokołów używanych w synchronizacji czasu[1] w Internecie jest Network Time Protocol (NTP[2]), który pozwala na synchronizację wielu urządzeń do jednego lub wielu serwerów źródłowych zarówno w sieciach lokalnych jak i przez sieci rozległe (Internet). Innym powszechnie stosowanym w sieciach lokalnych i światłowodowych jest Precision Time Protocol (PTP[3][4] IEEE1588). Zapewnia on znacznie większą precyzję synchronizacji czasu urządzeń końcowych. Są to protokoły oparte na sieciach Ethernet.
Serwery czasu najczęściej obsługują też inne rodzaje sygnałów synchronizacji takie jak: IRIG (wiele odmian), SyncE , 1PPS , 10MHz, ToD przez RS232 lub RS485 i wiele innych. Większość serwerów czasu obsługuje te rodzaje sygnałów.
Jako źródło referencyjne wykorzystywane są najczęściej zewnętrzne serwery czasu wyższego poziomu (Stratum 0/1), odbiorniki czasu GNSS, oscylatory rubidowe, oscylatory cezowe, zegary wodorowe. Czasami jako źródło zapasowe używane są odbiorniki DCF77 lub PCSK225.
Opracowanie odpowiednich systemów synchronizacji wraz z serwerami czasu było przedmiotem europejskiego projektu DEMETRA[5][6] realizowanego w ramach "Horizon 2020".
W Polsce, podstawowym źródłem czasu urzędowego jest Główny Urząd Miar[7] - Laboratorium Czasu i Częstotliwości - system e-CzasPL.