Siarczek glinu

Siarczek glinu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Al2S3
Masa molowa	150,16 g/mol
Wygląd	żółte kryształy lub żółtawoszary proszek o zapachu siarkowodoru
	Identyfikacja
Numer CAS	1302-81-4
PubChem	16684788
InChI
	InChI=1S/2Al.3S
	InChIKey
	ZPXDOGRYMSWBBM-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	2,02 g/cm³; ciało stałe; 2,32 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	rozkład
Temperatura topnienia	1100 °C
Temperatura sublimacji	1500 °C
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 4 2
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Otrzymuje się go przez ogrzewanie (>700 °C) glinu z siarką^[2]:

2Al + 3S → Al
2S
3

Pod wpływem wilgoci hydrolizuje z wydzieleniem H
2S^[3].

Stosowany jako półprzewodnik^[2] oraz do wytwarzania siarkowodoru^[3], zgodnie z równaniem^[5]:

Al
2S
3 + 6H
2O → 3H
2S↑ + 2Al(OH)
3

↑ WilliamW. McPherson WilliamW., William EdwardsW.E. Henderson William EdwardsW.E., A course in general chemistry, Boston: Ginn, 1913, s. 445 [dostęp 2024-10-14] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Dale L.D.L. Perry Dale L.D.L., Handbook of Inorganic Compounds, wyd. 2, Boca Raton: CRC Press/Taylor & Francis, 2011, s. 14, ISBN 978-1-4398-1461-1 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Richard J. Lewis, Sr., Hawley's Condensed Chemical Dictionary, wyd. 15, Hoboken, N.J: Wiley, 2007, s. 51, ISBN 978-0-471-76865-4 .
↑ ^a ^b ^c David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-45, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ RalfR. Steudel RalfR., Chemie der Nichtmetalle: Synthesen - Strukturen - Bindung - Verwendung, wyd. 4, De Gruyter, 2014, s. 481, ISBN 978-3-11-030439-8 (niem.).