Sojusz 8 Marca

Sojusz 8 Marca – sojusz libańskich partii politycznych, rywalizujących z prozachodnim Sojuszem 14 Marca. Cieszy się poparciem głównie ludności szyickiej oraz części społeczności chrześcijańskich. Wspierany jest przez Syrię i Iran.

Nazwa sojuszu wiąże się z masowymi manifestacjami, które odbyły 8 marca 2005 roku, zorganizowanymi dla wyrażenia wdzięczności syryjskim władzom za ich wkład w zakończenie wojny domowej w Libanie. Była to odpowiedź na wydarzenia związane z tzw. cedrową rewolucją^[1]. Pierwotnie w skład sojuszu wchodzili szyici z Amalu i Hezbollahu oraz nacjonaliści panarabscy (naseryści, Baas) i wielkosyryjscy (Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna), a także inne ugrupowania, m.in. Libańska Partia Komunistyczna, Ruch Marada. W lutym 2006 roku przedstawiciele szyickiego Hezbollahu i gen. Michel Aoun (jeden z przywódców chrześcijańskich) zawarli Memorandum Zrozumienia, porozumienie skierowane przeciw rządom premiera Fuada Siniory. Zarzucili rządzącej koalicji brak całościowej wizji dla kraju i prowadzenie polityki prowadzącej do kryzysu. Mimo pozostawania w opozycji, członkowie Sojuszu 8 Marca wchodzili w skład gabinetu jedności narodowej.

W styczniu 2011 roku po rezygnacji 11 opozycyjnych ministrów, rząd premiera Sada al-Haririego rozpadł się. Miało to związek z oskarżeniami o zorganizowanie przez Hezbollah zabójstwa Rafika al-Haririego^[2]. Sojusz przy pomocy Socjalistycznej Partii Postępu doprowadził do mianowania Nadżiba Mikatiego na nowego premiera^[3].