Sophia Loren

Sophia Loren
Ilustracja
Sophia Loren (1962)
Imię i nazwisko

Sofia Costanza Brigida Villani Scicolone

Data i miejsce urodzenia

20 września 1934
Rzym

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Carlo Ponti
(1957–1962; anulowane; 1966–2007; jego śmierć)

Lata aktywności

od 1950

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
podpis
Strona internetowa

Sophia Loren, właśc. Sofia Costanza Brigida Villani Scicolone (ur. 20 września 1934 w Rzymie) – włoska aktorka filmowa.

Jedna z największych gwiazd włoskiego i światowego kina, występująca z powodzeniem zarówno w filmach europejskich, jak i amerykańskich. Amerykański Instytut Filmowy w 1999 umieścił ją na 21. miejscu w rankingu „największych aktorek wszech czasów” (The 50 Greatest American Screen Legends)[1]. Laureatka Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za główną rolę w dramacie Matka i córka (1960), a także zdobywczyni m.in. rekordowej liczby dziesięciu nagród David di Donatello (w tym siedmiu dla najlepszej aktorki) i pięciu specjalnych Złotych Globów. Ze względu na swoją urodę i role grane w filmach okrzyknięta została seksbombą[2].

Współpracowała z wieloma znanymi reżyserami zarówno z Włoch, jak i z Hollywood, takimi jak m.in.: Mario Monicelli, Ettore Scola, Dino Risi, Charlie Chaplin, Sidney Lumet, George Cukor, Michael Curtiz, Anthony Mann czy André Cayatte. Zagrała z większością najpopularniejszych aktorów Hollywood lat 50., 60. i 70., takimi jak m.in. Marcello Mastroianni (m.in. Wczoraj, dziś, jutro, Małżeństwo po włosku, Szczególny dzień, Prêt-à-Porter), Cary Grant (Duma i namiętność, Dom na łodzi), Frank Sinatra (Duma i namiętność), Alan Ladd (Chłopiec na delfinie), John Wayne (Legenda zaginionego miasta), Anthony Perkins (Pożądanie w cieniu wiązów), Anthony Quinn (Czarna orchidea), Clark Gable (Zaczęło się w Neapolu), Peter Sellers (Milionerka), Charlton Heston (Cyd), Omar Sharif (Był sobie raz), Marlon Brando (Hrabina z Hongkongu), Richard Burton (Podróż), Jean Gabin (Werdykt), William Holden i Trevor Howard (Klucz), George Sanders, John Gavin, Robert Wagner czy Maximilian Schell (Więźniowie z Altony)[3][4].

  1. AFI’s 100 YEARS...100 STARS. American Film Institute. [dostęp 2018-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-13)]. (ang.).
  2. Giacobini 2013 ↓, s. 181.
  3. Harris 1999 ↓, s. 84–85, 93, 97, 102, 104–108, 118, 121–122, 178, 230, 239–241, 255, 311–312.
  4. Giacobini 2013 ↓, s. 104, 106, 121, 130, 142, 161–162, 170, 173, 191, 196, 199–201, 210, 229.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne