Sport rekreacyjny

Sport rekreacyjny, masowy – stanowi formę czynnego wypoczynku z zachowaniem współzawodnictwa jako czynnika motywującego^[1].

Jego zadaniem jest m.in. odprężenie po pracy, regeneracja sił, utrzymanie sprawności fizycznej oraz dobrego stanu zdrowia. Powoduje m.in. wzrost tolerancji wysiłku fizycznego oraz zwiększenie siły mięśniowej stabilizującej stawy. Jest jednym z czynników przyczyniających się do zapobiegania chorobom cywilizacyjnym.

Zalecany jest m.in. przy profilaktyce, leczeniu i rehabilitacji chorób układu krążenia i narządu ruchu. Jako rodzaj rehabilitacji można tu wymienić sport niepełnosprawnych. Znaczenie ma także sport dzieci i młodzieży, który stanowi element wychowania oraz zapobiega chorobom.

Do dyscyplin tego sportu można zaliczyć m.in.:

• gimnastykę rekreacyjną (m.in. różne formy gimnastyczno-taneczne, gimnastyka aerobowa);
• pływanie (m.in. nurkowanie rekreacyjne);
• bieg i chód kondycyjny;
• sporty indywidualne i zespołowe (m.in. tenis, tenis stołowy, softball, korfball, ringo, frisbee, badminton, golf, kręgle, unihokej, wspinaczka sportowa);
• zespołowe gry sportowe (m.in. siatkówka, koszykówka, piłka nożna);
• sporty wodne (m.in. żeglarstwo, sporty motorowodne, kajakarstwo, surfing, windsurfing)
• sporty zimowe (m.in. narciarstwo zjazdowe i biegowe, saneczkarstwo, łyżwiarstwo, curling);
• lekkoatletykę (biegi, skoki, rzuty);
• sporty walki (judo, jujutsu, karate, taekwondo, aikido, kendo);
• aerobik, aqua-aerobic, body ballet, callanetics, fitness, joga, taijiquan;
• jazdę konną;
• gry terenowe i wieloboje.