Back Steve Marriott Afrikaans ستيڤ ماريوت ARZ استیو مریات AZB Steve Marriott Catalan Steve Marriott Czech Steve Marriott Danish Steve Marriott German Steve Marriott English Steve Marriott Spanish Steve Marriott Basque
.jpg) Marriott podczas koncertu z Humble Pie (autor: Dina Regine). | |
| Imię i nazwisko |
Stephen Peter Marriott |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
20 kwietnia 1991 |
| Instrumenty |
perkusja, skrzypce, gitara, keyboard, pianino, harmonijka ustna |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarz, muzyk, producent, aktor dziecięcy |
| Aktywność |
1960–1991 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania | |
| Instrument | |
| Gretsch 6120, Fender Telecaster, Gibson Les Paul Junior, Epiphone Dwight, Gibson Les Paul Custom, Gibson ES-335, Gibson SG | |
| Strona internetowa | |
Stephen Peter Marriott, pseudonim sceniczny Steve Marriott (ur. 30 stycznia 1947 w Londynie, zm. 20 kwietnia 1991 w Arkesden, Essex) – brytyjski wokalista, autor tekstów, gitarzysta i pianista. W trakcie swojej kariery członek dwóch zespołów rockowych – Small Faces (1965-1969) i Humble Pie (1969-1975 i 1980-1981); ponadto prowadził karierę solową.
W połowie lat 60., jako wokalista grupy Small Faces, Marriott stał się ikoną subkultury mod w Wielkiej Brytanii[1]. Źródłem inspiracji dla Marriotta byli tacy artyści jak Buddy Holly, Booker T. and the M.G.’s, Ray Charles, Otis Redding, Muddy Waters i Bobby Bland. Po okresie bytności w zespołach i występach na kilku festiwalach Marriott zerwał kontakty ze wszystkimi dużymi wytwórniami płytowymi i rozpoczął okres grania w londyńskich pubach i restauracjach[2].
Marriott zmarł 20 kwietnia 1991, gdy wskutek nieugaszonego niedopałka po papierosie zapaliła się jego rezydencja w Arkesden, Essex[3]. Pośmiertnie zdobył nagrodę Ivor Novello Award (1996)[4] oraz został sklasyfikowany na liście 100 najlepszych wokalistów wszech czasów magazynu Mojo[5].
Lider Black Sabbath, Ozzy Osbourne, nazwał Marriotta czwartym najlepszym wokalistą wszech czasów[6], zaś Clem Burke z zespołu Blondie nazwał go szesnastym najlepszym wokalistą i najlepszym rockowym[7]. Paul Stanley z grupy KISS powiedział: „Miał świetny głos” i „Steve Marriott był niewiarygodny”. Steve Perry powiedział, że Marriott był jednym z jego ulubionych wokalistów[8].
W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 34. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[9].
- ↑ Still room for ravers...5 July 2004. Lord Crowley.... [dostęp 2010-03-02]. (ang.).
- ↑ Lord Crowley review. BBC. [dostęp 2010-03-02]. (ang.).
- ↑ Paolo Hewitt John Hellier (2004). Steve Marriott - All Too Beautiful..., s. 287-288; Helter Skelter Publishing ISBN 1-900924-44-7
- ↑ The Ivors. The Ivor Novello Awards. [dostęp 2010-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-25)]. (ang.).
- ↑ 100 greatest singers of all time (1984). Mojo. [dostęp 2010-03-02]. (ang.).
- ↑ The 100 Greatest Singers: Inside the Ballots. rollingstone.com. [dostęp 2010-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-01)]. (ang.).
- ↑ The 100 Greatest Singers: Inside the Ballots. [dostęp 2010-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-03)]. (ang.).
- ↑ ’Steve Marriott Was Unbelievable’ – More On One Of Classic Rock’s Star Singers. classicrockmagazine.com. [dostęp 2010-03-02]. (ang.).
- ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-08)]. (ang.).