Miasto Stirling, historyczna stolica hrabstwa | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | |||||
Siedziba | |||||
Powierzchnia |
1167 km² | ||||
Populacja (1951) • liczba ludności |
| ||||
Położenie na mapie Szkocji |
Stirlingshire (także Stirling[1], gael. Siorrachd Shruighlea[2]) – hrabstwo historyczne w środkowej Szkocji, z siedzibą administracyjną w Stirling[1].
Większa część hrabstwa położona była na Nizinie Środkowoszkockiej, pomiędzy rzekami Forth na północy i Kelvin na południu. Środkowa część hrabstwa była wyżynna, obejmowała pasma wzgórz Campsie Fells, Kilsyth Hills , Fintry Hills i Gargunnock Hills . Hrabstwo rozciągało się od wybrzeża zatoki Firth of Forth (Morze Północne) na wschodzie po wybrzeże jeziora Loch Lomond na zachodzie. Na północnym zachodzie do hrabstwa należał fragment pasma górskiego Grampianów, w tym najwyższy szczyt hrabstwa – Ben Lomond (974 m n.p.m.)[3]. W 1887 roku hrabstwo zajmowało powierzchnię 1159 km², w 1951 roku – 1167 km². Liczba ludności – 112 443 (1887), 187 527 (1951)[3][4].
Do głównych ośrodków miejskich należały Stirling, Falkirk, Grangemouth, Larbert, Denny i Slamannan[5]. W XVIII i XIX wieku na dużą skalę rozwinął się tu przemysł, skoncentrowany we wschodniej części hrabstwa, wokół miasta Falkirk, w szczególności wydobycie węgla i hutnictwo żelaza[3][1].
Hrabstwo zlikwidowane zostało w wyniku reformy administracyjnej w 1975 roku, a jego obszar włączony do nowo powstałego regionu Central . Od 1996 roku teren hrabstwa podzielony jest pomiędzy jednostki administracyjne Stirling, East Dunbartonshire, North Lanarkshire i Falkirk[5][1].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie brit
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie aaa
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie vob
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie vob-1951
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie sp