Strefa zdemilitaryzowana

Strefa zdemilitaryzowana, DMZ (ang. demilitarized zone) (demilitaryzacja przestrzenna) – w świetle prawa międzynarodowego to umowny obowiązek likwidacji, zakaz budowy oraz utrzymywania w przyszłości wszelkich (demilitaryzacja całkowita) lub oznaczonych (demilitaryzacja częściowa, np. denuklearyzacja) obiektów wojskowych, środków walki i sił zbrojnych na określonym terytorium^[1]. Wiele obszarów jest jednocześnie strefą zdemilitaryzowaną jak i zneutralizowaną (np. Wyspy Alandzkie, Antarktyka i Svalbard).

Art. 60 Pierwszego Protokołu Genewskiego z 1977 r. zakazuje stronom konfliktu rozszerzania swych operacji wojskowych na strefy, którym w drodze porozumienia nadany został status strefy zdemilitaryzowanej, jeżeli takie rozszerzenie jest sprzeczne z postanowieniami takiego porozumienia.

Często strefa zdemilitaryzowana tworzy faktyczną granicę między zwaśnionymi państwami.

Ubocznym efektem istnienia niektórych stref zdemilitaryzowanych jest też powstanie na ich terenie swego rodzaju rezerwatu przyrody – ze względu na to, że na terenach tych ustaje też wszelka działalność gospodarcza i turystyka.

W informatyce strefą zdemilitaryzowaną (DMZ) nazywa się wydzielony na zaporze sieciowej obszar sieci komputerowej nienależący ani do sieci lokalnej, ani do sieci zewnętrznej, w którym znajdują się serwery wybranych usług, w szczególności świadczonych użytkownikom sieci zewnętrznej. Strefa DMZ uniemożliwia dostęp do sieci wewnętrznej w przypadku włamania na serwer usługi dostępnej z sieci zewnętrznej.