Styl neorosyjski

Konstantin Thon. Jeden z twórców i głównych teoretyków stylu neorosyjskiego

Styl neorosyjski (ros. неорусский стиль), in. styl pseudorosyjski (ros. псевдорусский стиль) – początkowo głównie styl architektoniczny w sztuce rosyjskiej, powstały na przestrzeni lat 20 i 30 XIX wieku i rozwijany do 1918 roku oraz ponownie od 1991 roku do dziś. Od połowy XIX do początku XX wieku styl uległ zróżnicowaniu na szereg nurtów odwołujących się do różnych okresów w przedbarokowej architekturze rosyjskiej. Wykształcenie się stylu neorosyjskiego wynikało z prób poszukiwań rosyjskiego stylu narodowego zapoczątkowanych w okresie romantyzmu. W XIX wieku styl neorosyjski był obok stylów klasycystycznego i neobizantyjskiego podnoszony do rangi oficjalnego stylu Cesarstwa Rosyjskiego. Z czasem styl znalazł swoje odzwierciedlenie również w pozostałych dziedzinach sztuki i rzemiosła, m.in. rzeźbiarstwie, malarstwie, grafice, meblarstwie, złotnictwie, ceramice[1][2].

  1. Виктор Георгиевич Власов, Русский Модерн, [w:] Большой энциклопедический словарь изобразительного искусства. В 8 т., ЛИТА, Санкт-Петербург 2000–2001 [dostęp 2016-03-31] (ros.).
  2. Павел Юрьевич Климов, Модерн в России, Владимир Алексеевич Леняшин, Юлия Борисовна Демиденко, Москва: Арт-Родник, 2010, ISBN 978-5-404-00025-2.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne