Suzafon – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych[1], odmiana helikonu o bardzo dużej, szerokiej czarze głosowej skierowanej ku przodowi[1], znajdującej się nad głową grającego. Został skonstruowany w 1893 r.[2] według pomysłu kapelmistrza i kompozytora Johna Philipa Sousy[1][2] i stąd nazwany suzafonem[1] (potocznie w orkiestrach dętych zwany słoneczkiem[potrzebny przypis]). Niektóre źródła za pierwszego konstruktora suzafonu podają C.G. Conna, który skonstruował swój suzafon w 1898 roku[3].
Najczęściej używany w stroju B, rzadziej w Es, używany w wielkich orkiestrach dętych oraz w orkiestrach tanecznych, dixielandowych i muzyce jazzowej.